کلکسیون داستان های کوتاه دارسی ال.سی

[dot.]

سلام دوستان مطالب مخصوص انیمه، مانگا، کارتون و کمیک مخصوص پارک انیمه

از اونجایی که کلا تخصص من داستان کوتاهه تصمیم گرفتم یه تاپیک براشون درست کنم و چیزایی که می نویسم رو باهاتون به اشتراک بذارم مطالب مخصوص انیمه، مانگا، کارتون و کمیک مخصوص پارک انیمه

این دارسی. ال.سی هم حالا درسته خیلی اسم دهن پر کنیه، اما اسم قلم خودمه مطالب مخصوص انیمه، مانگا، کارتون و کمیک مخصوص پارک انیمه

خلاصه امیدوارم لذت ببرید از دنیای کلمات من;

خوش اومدید! مطالب مخصوص انیمه، مانگا، کارتون و کمیک مخصوص پارک انیمه

[dot.]

"کامیون"

-سیزدهم آپریل ۲۰۳۲

هاچیرو با دوچرخه از جلوی رودخانه رد شد. نزدیک غروب بود.

"می‌بینی؟ فقط غروب دردناکه. وقتی شب میاد باز همه‌چی بر می‌گرده به خوبی قبل." لبخند دندان‌نمایش را به یاد آورد.

"گشنمهههه!"

دوچرخه را روبه‌روی رستوران قفل کرد، سرش را خم کرد تا قدِ بلندش به طاق‌ِ ورودی نخورد:" سلام مادربزرگ."

صدای پیری خوش‌آمدش گفت:" پسرم! بازم اینجایی."
با لبخند کمرنگی نگاهش کرد، توی چشمان پیرزن حس عجیبی بود.

پسر قدبلند در جواب چیزی نگفت، از پله‌ها بالا رفت و در کشویی را باز کرد، دری مشرف به اتاقی کوچک، با پنجره‌ای کوچک مشرف به خیابان؛ تشکی پنبه‌ای روی زمین پهن بود و دوربین و قاب عکسِ روی تلویزیون تمیز و مرتب و بی‌گرد و خاک. انگارنه‌انگار صاحب این اتاق ماه‌هاست هیچ استفاده‌ای از وسایلش نداشته.

اینکه مادربزرگ بعد از "آن اتفاق"، اتاق یوتا را اجاره نداده بود عجیب بود.

نور نارنجی غروب اتاق را پر کرد.

هاچیرو قاب کوچکش را روی طاقچه‌ی پنجره گذاشت، شمع کوچک و عود روشن کرد، تصویر قاب روشن بود: پسر جوانتری شبیه خودش، با لبخندِ پت و پهن و لباس‌های رنگی.

-تولدت مبارک یوچان... برای امسالت آرزو میکنم هیچ کامیونی روی برف سر نخوره.  

*****

پانویس: درسته این دیگه خیلی کوتاه بود اما می خواستم اولین نوشته ی تاپیک این باشه : ))
امیدوارم لذت برده باشید;
- دارسی ال.سی

[dot.]

به بخاری نفتی سرد تکیه دادم و نوشیدنی توی لیوان را مزه مزه کردم، یک قالب یخ نیم آب شده از گلویم پایین رفت.

پیش خدمتی دامن کشان ظرف غذای مکزیکی را روی میزم پرت کرد، انگار که به خاطر سفارش دادن از من عصبانی باشد.
بشقاب صدای "تق!"ای داد و باعث شد گوشم صدای ساز و آواز وسط سالن را بهتر بشنود.

-از لندن می‌ریم به پاریس، ال ماریاچی*، ال ماریاچی...

یک دختر و یک پسر می‌خواندند و یک پسر دیگر می‌رقصید؛ طوری بدنش را روی ریتم گیتار و ویولن تاب می‌داد که انگار تمام نت ها را توی ماهیچه‌هایش می‌نواختند.

-ال ماریاچی، از توکیو میریم به کالی**، جایی که ما باشیم شادی به پائه...

چه غزل عجیبی! با تکرار کلمات، از کلانشهر لندن به مساجد سوریه رسیدند، و از آن گنبدها و شیشه‌های رنگی، به دیوار چین و کوه‌های آمریکا.
"ال ماریاچی"، دقیقا مثل صدای گرم خواننده‌ها و داستانی که رقصنده ی گروهشان با حرکاتش تعریف می کرد، همه را جذب می‌کرد و به تعجب وا می داشت; باعث می شد هرکس را با هر سبک زندگی و هر سختی‌ای که کشیده بود تنش را به موسیقی بسپارد و هرچیزی جز "ثانیه ی حال" فراموش کند.

-بر می‌گردیم به مکزیکو سیتی، ال ماریاچی، ال ماریاچی، ال ماری... 

-----  
*- به گروه های موسیقی مکزیکی شامل ویولنیست، گیتاریست، نوازنده ی کلارینت، شیپور، یوکولی لی و یک یا چند خواننده "ال ماریاچی" اطلاق می شود.
**- یکی از جزایر اندونزی

***

چی بگم که بازم کم شد!
امیدوارم لذت برده باشید مطالب مخصوص انیمه، مانگا، کارتون و کمیک مخصوص پارک انیمه
- دارسی ال.سی