داستان تصمیم سخت

[پرنسس کارولین]

قسمت چهارم:
وزمانی که آن عصارادر دست میگرفتم ومیخواستم سر جایش بگذارم تصاویر وصداهای وحشتناکی رااحساس میکردم دیگر

داشتم دیوانه میشدم که دلم رازدم به دریا گفتم دیگه این جای من توی این قصرنفرین شده نیست بیرون هر موجود وحشی

باشد بهتر از این جاست پس عزمم راجزم کردم وبه سمت خروجی تالار رفتم زمین شروع به لرزیدن کرد من از زمین لرزه

یاسونامی یاآتشفشان نمی ترسم اما ازاین شوکه شده بودم که قصر درسرم آوار شود درآن لحظه آنچنان دلتنگ خانواده ام

شدم ناگهان اشکم برای تنهایی ام درآمد دیگه داشتم به درخروجی نزدیک میشدم که کنترلم رااز دست دادم به سویی از

قصر پناه بردم دست به پایه ی مشعلی گرفتم به سمت پایین کشیده شد زمین دهان باز کرد :عالی شد گیر کردن در زیر

زمینم کم بود...  درتاریکی کورکورانه راه جستم سوسوی نوری می آمد…..خب کمی اولش ترسیدم که شاید شیاطین باشند

که چراغی کرده اند ولی به خاطرآوردم آنها نقاط مرتفع را دوست دارند آهسته آهسته به سمت نور رفتم دیدم انسان هایی

آنجایند که ظاهرا بومی منطقه اند شهر زیر زمینی برای خود ساخته اند من مدتی است که دراینجا زندگی میکنم پس خطری

برایم نبود    :عجب  آدمای احمقی هستند ضربه ای به پشت سرم توجه ام راجلب کرد او باعصبانیت گفت احمق خودت

هستی که به اینجاآمده ای چراکه دیگر نمیشود ازاینجا خارج شد.بعددیگر هیچ چیز به یاد ندارم همه چیز جلوی چشمانم تیره

وتار گشت چرا که با آن ضربه بیهوش شده بودم وقتی به هوش آمدم دختر زیبایی را دیدم که بالا ی سرم ایستاده وبا تعجب

مرا نگاه میکند.

ازآن دختر زیبا پرسیدم :توکی هستی؟  گفت :با منی ؟بعد دیدم که کمی گونه هایش سرخ شد بعد با کمی مکث گفت

کارولین.