ایفای نقش خیالی فاینال فانتزی_سرزمین من

[Noctis_P]

_یه نفس بکش،پرسیلا و وویلا ماموریت دارن تنها برن دنبال کیتارا ،شما دو تا رو نکی دونم اما من کاملا بی کارم و همین جا باید بشینم

[Miikasa Ackerman]

"زیرلب خنده ی ریزی میکنم و میگم":
باشه،من که میرم دنبال پرس
"با اسکیت های جادویی اروم اروم بالا میرم و به سعت محو میشم"

[مین جی]

ماریا
نفس عمیقی میکشم از اینکه خیالم راحت شده.چون حداقل ارورا پیششون برمیگشت.
منم پیش مارتین نشستم.

ماریا:قشنگه.
مارتین:چی؟
ماریا: اون ساعت.
نگاهی به ساعتش می اندازد...

[Miikasa Ackerman]

"محکم اسکیت را به جلو هدایت میکنم مانند اسکی چرخی میزنم
و برعکس راه میروم فارق از همه چیز از هیجان میخندم،هیچ وقت
برایم تکراری نمیشود،به سمت پرسیلا میروم،دستم را روی شانه اش میزارم
وویلا و پرسیلا هردو به گارد برمیگردندمطالب مخصوص انیمه، مانگا، کارتون و کمیک مخصوص پارک انیمه"

[Noctis_P]

_آه این ساعت....درسته قشنگه(بعد با لحن بی روحی می گویم) ،تنها یادگاری از برادرمه......

[مین جی]

کنج کاو شدم و دستامو زیر چونه ام در حالی که ارنجم رو زانوم بود گذاشتم!
ماریا:اوه.الان کجاست؟ (لبخند می زدم) خیلی هیجان داره که خانواده داری نه؟ ممم باید لذت بخش باشه که همیشه ازشون خاطره داری.

[مین جی]

همین طور ادامه دادم: خانواده.... اوه دوست داشتم اسم بهتری ادما براش انتخاب می کردن .کلمه ای بدشکل و سرشار از بی عاطفی برای گروهی با عاطفه که به هم عشق می ورزن.

[Noctis_P]

قطره ای اشک از چشمانم می آید و می گویم:مرده....همشون مردن

[مین جی]

لبخند از صورتم کم کم محو می شود و بر خلاف شکل گیری لبخندم که سریع اتفاق می افتد ؛
از بین رفتنش کم کم صورت می گیرد.
از نگاه کردن به او امتنا می کنم و سرم رو می چرخونم:متاسفم...

[Noctis_P]

_تاسف...درسته ،تاسف داره ،هیچ وقت یبلدم نمی ره که چطور جلوی چشمم کشته شد ،چطور به خاطر من کشته شد(کمی گریه می کنم)