داستان قلعه ویلیامز

[Anna Bolena]

از روی فرشی که زیر پاش بود خاک بلند میشد.به سمت مبل رفتمو چمدونو روش پرتاب کردم بعد خودمو روش انداختم همون موقع صدایی مثل شکست چوب اومدو پایه مبل شکست.تنها کاری که تونستم انجام بدن جیغ کشیدن بود.جیکوب که از بالکن داشت بیرونو نگاه میکرد برگشت و با اخم های توهم رفته به من خیره شد.
خودم از نگاهش همه چیزو خوندم و دیگه احتیاجی به حرف زدن نبود.اروم بلند شدمو چمدونو برداشتم.چمدونو از رو مبل برداشتم.در سالن باز شد و زن اروم اروم داخل سالن اومد صدای کفش های پاشنه بلندش تو سالن میپیچید.زیر چشمی نگاهی به منو مبل انداختو به جیکوب گفت:منو ببخشید باید قبل از اومدن شما باهاش صحبت میکردم.
جیکوب سرشو تکون دادو گفت:مهم نیست.
زن سرشو با تاسف تکون دادو به بالکن که پشت سره جیکوب بود خیره شده.:هوا داره تاریک میشه.بهتره درو پنجره ها رو قفل کنم.
چمدونو ول کردمو گفتم:منم بهتون کمک میکنم.
زن لبخندی زدو سرشو تکون داد.از سالن بیرون رفت منم دنبالش رفتم.پشت سرش راه میرفتم دوباره به تابلو های نصب شده رو دیوار خیره شدم دوست داشتم درباره این افراد بپرسم قدمامو تند کردمو بهش رسیدم اروم گفتم:ببخشید..
زن زیر چشمی نگام کرد.گفتم:اینا کین؟
زن سرشو برگردوندو گفت:اینا؟
سرمو تکون دادمو گفتم:منظورم اینکه چرا این همه تابلو اینجاست؟
زن:اینا اجداد من هستن.همشون...قبلا تو این قعله زندگی میکردن..همشون.
_:کدوم یکی از این تابلو ها ملیساست؟
زن قدم هاشو اروم کردو ایستاد روشو طرف من کردو به چشمای عسلیم خیره شد.اب دهنمو قورت دادم و میخواستم حرفی بزنم که با انگشتش به تابلویی که پشت سرم بود اشاره کرد.بعد روشو ازم برگردوند و به راه رفتنش ادامه داد.نمیدونم چرا ته دلم نمیخواست برگردمو ملیسا رو ببینم.اب دهنمو قورت دادمو برگشتم.