داستان قلعه ویلیامز

[Anna Bolena]

همانطور که حدس میزدم داخل قلعه ترسناک تر از بیرونش بود.تار عنکبوت کل سقفو پوشانده بود انگار موجود زنده ای اینجا زندگی نمیکنه تا تار های عنکبوتو پاک کنه.زن در حالی که سعی میکرد نگاهشو ازم بدزده گفت:از این طرف لطفا.
جیکوب و زن رفتند منم پشت سرشان ارام ارام قدم میزدم.بین ما سکوت سنگینی حکمفرما بود، بالاخره زن سکوتو شکستو گفت:دختر عموم 20 سال بیشتر نداشت...خیلی جوون بود.از وقتی که کشته شده این قلعه ارامش نداره،میگن روحش در عذابه.

صداش میلرزید،ترسو میشد تو صداش دید.جیکوب پرسید:از کجا فهمیدی که روحش در عذابه؟

قدم های زن کند شد.انگار داشت فکر میکرد.با صدای لرزانی گفت:شبا اینجا صدای عجیب و غریبی میاد،بیشتر این صداها از اتاقش میاد.بعد با دستش به اتاقی که درشو با زنجیر بسته بودن اشاره کرد و در ادامه گفت:صدای ناله و گریه شنیده میشه،ییشتر وقتا انگار کسی تو اون اتاق راه میره.

راستش خیلی ترسیدم دلم میخواست برگردم تو ماشین ولی میدونستم جیکوب مخالفت میکنه.اگرم مخالفت نمیکرد، تنها بیرون نمیرفتم.از پنجره بزرگی که کنارم بود بیرونو نگاه کردم. جیکوب و اون زن به راه خودشون ادامه دادن.به درخت های تنومندی که تو حیاط بود خیری شدم؛همانموقع نور سفید رنگی از بین درختان رد شد.سرمو به شیشه پنجره چسبوندم تا بتوانم بهتر بیرونو نگاه کنم.پوست سرم سوزش گرفته بود شیشه سرد بود.هیچی دیده نمیشد حتما سگ یا همچین چیزی بود.تصمیم گرفتم دنبال جیکوب برم؛چه راهروی طولانی بود.اهسته قدم میزدم و به تابلوهاییکه به دیوار زده بودند نگاه میکردم.چهره هایی که تو تابلو بودن بیشتر شبیه مجسمه بودن تا انسان واقعی.یکی اخم کرده بود دیگری لبخند ملیحی داشت.ولی یه تابلو نظرمو به خودش جلب کرد.تابلو دختر جوانی که با تور ان را پوشانده بودند