بازی سرنوشت

[Sherlock Holmes]

-بازی سرنوشت-
فصل اول-پازل 
بخش ششم

حسام به خبرنگارانی که خیلی سریع مکالمه او و جناب سروان را در دفترچه های کوچکشان مینوشتند نگاه کرد.جناب سروان گفت:
-به اونا توجه نکن.راحت باش.فک کن فقط من توی این اتاقم.
حسام سرش را به نشانه منفی تکان میدهد.جناب سروان آهی میکشد و بلند میشود. سمت خبرنگاران میرود و با آنها صحبت میکند.بالاخره آنها قبول میکنند که از اتاق بیرون بروند.اما یک خانم خبرنگار ماند تا ادامه مکالمه حسام و جناب سروان را بنویسد.
حناب سروان صندلی می آورد و روبه روی حسام میگذارد و روی آن مینشیند و میگوید:
-بهتر شد؟
-اوهوم.
-خب حالا ادامه بده.
حسام آهی میکشد و انگشتش را روی دسته صندلی میکشد :
-مسیر طولانی بود.وقتی به کلبه رسیدیم دیگه هوا تاریک شده بود.وارد کلبه شدیم و خیلی زود مستقر شدیم.موقع شام خوردن ، اتفاق عجیبی افتاد. ما صدای قدم زدن کسیو بیرون کلبه میشنیدیم ، اما هربار که بیرونو نگاه میکردیم ، کسیو نمیدیدیم. بالاخره صبح شد و ما از خونه بیرون زدیم.راهی جنگل شدیمو تحقیقاتمونو تکمیل میکردیم.من و جواد باهم بودیم و اون سه تای دیگه هم با هم بودن. هنوز یک ساعت نگذشته بود که هوا یه خورده مه آلود شد....

ادامه دارد...