بازی سرنوشت

[Sherlock Holmes]

-بازی سرنوشت- 
فصل هفتم - جانشین 
بخش هفتم

- تروخدا دست بردار !
- ارمیا منو یه قلعه ش برد .
- عقل از سرت پریده ؟ تو که تا دیروز ما رو یه مشت احمق خرافاتی فرض میکردی ، حالا خودت میگی ارمیا و قلعه شو دیدی ؟ تابلوئه که داری دروغ می بافی تا خودتو نجات بدی !
- نه ، نه من دروغ نمیگم !
به قیافه های آرش و رکسانا هم نگاه کردم . ذره ای منو باور نداشتند . ترسیدم . به شاهین نگاه کردم . اون منو باور داشت . اون هوامو داشت ! موهامو از جلوی صورتم کنار زدم و محکم گفتم :
- اگه باورتون نمیشه ؛ پس بیاین با چشمای خودتون قلعه رو ببینید . من راهو بلدم ! 
هیراد زود قبول کرد :
- خیله خب ! راهو نشونمون بده ! وای به حالت اگه ...
شاهین به هیراد چشم غره رفت و هیراد ادامه حرفشو خورد . همه خیلی سریع مشغول جمع کردن وسایلشون شدن . ایستادم و تماشاشون کردم . راستش ... حالا از حرفی که زده بودم پشیمون شده بودم . من از اون قلعه لعنتی فرار کرده بودم و حالا داشتم با چند نفر دیگه به اونجا برمیگشتم ! حماقت محض بود ! من دارم جون همه رو به خطر میندازم . این خودخواهی نیست ؟
صدای خنده های آهسته ایو شنیدم . و بعد نجوای مرموزی که در میان درختان انعکاس می یافت :
- هاها ... اریسا کوچولوی بیچاره ... یادته توی اولین دیدارمون چی بهت گفتم ؟ ... بازی سرنوشت ... تو داری می بازی اریسا ... .
چشمامو هراسون چرخوندم تا دراکولا رو پیدا کنم . اما نتونستم ببینمش . به خودم لرزیدم . دراکولا منو پیدا کرده بود !

پایان فصل هفتم 
امیدوارم لذت برده باشید ^^ تشکر و اعتبار هم فراموش نشه