بازی سرنوشت

[Sherlock Holmes]

-بازی سرنوشت- 
فصل هفتم - جانشین 
بخش اول

جیغ کوتاهی کشیدم و با ساعد دستم هیولارو پس زدم . هیولا روی زمین افتاد و با خشم دندوناشو بهم نشون داد . البته لازم به ذکره که اون هیولا ، چیزی جز یه موش کثیف و بی خاصیت نبود .
آهی کشیدم و به خودم تشر زدم :« دختره احمق !» . سریع مشعلو روشن کردم و از روی صندلی پایین اومدم . حالا که فضا کمی روشن تر شده بود ، تونستم بهتر اطرافو ببینم . این آشپزخونه واقعا قدیمیه ! حتی شیر آبم نداره ! خدای من مگه این قلعه چقد قدمت داره ؟!
وقتی چرخی اطراف میز و کمد ها زدم و چیز جالبی پیدا نکردم ، اونجا رو ترک کردم . بعد به نشیمنگاه رفتم . اونجا یه شومینه قدیمی و خاموش با هیزم های خیس ، چنتا مبل کهنه و تعدادی تابلوی خاک گرفته وجود داشت و مثل آشپزخونه تاریک بود . البته اینبار دیگه زحمت روشن کردم مشعلو به خودم ندادم !
یه کتاب خونه بزرگ ، آب انبار و زیر زمین رو هم پیدا کردم . سالن غذاخوری برخلاف اتاق های دیگه تمیز و مرتب بود . همین . هیچ چیز جالبی پیدا نکردم . 
وقتی داشتم از وسط یکی از راهرو ها عبور میکردم ، با سهراب مواجه شدم . اون روی زمین نشسته بود و به دیوار تکیه داده بود . گفتم :
- سلام سهراب ! چه جالب که دوباره دیدمت !
- کجاش جالبه ؟
- آممم ... نمیدونم .
کنارش نشستم و گفتم :
- حوصله م سر رفته. اینجا چیزی برای سرگرم شدن وجود نداره ؟!
- همه اتاقارو گشتی ؟
- بله .
- کتابخونه رو چی ؟ اونجا کلی کتاب برای خوندن هست .
- چی ؟ اون کتابای خسته کننده و قدیمیو میگی ؟ عمرا !
- پس ... برو قبرستون !
- ببخشید ؟!
- نه ! منظورم یه قبرستون واقعی بود ! ارمیا یه قبرستون پشت قلعه داره . مرده هاشو اونجا دفن میکنه .

ادامه دارد....