بازی سرنوشت

[Sherlock Holmes]

-بازی سرنوشت- 
فصل ششم - هیولای غمگین 
بخش سوم

دراکولا گفت:
- بایدم احساس گناه کنی.
- چرا؟
- باعث مرگش تویی.
- من؟
دراکولا دیگه چیزی نگفت. گفتم:
- تقصیر من نبود که اون مرد . تو کشتیش !
دراکولا بازم چیزی نگفت. منم دیگه بحث نکردم. میترسیدم عصبانیش کنم.
بالاخره تموم شد. پگاه یه قبر عمیق کنده بود. سپس ، خودش با پاهای خودش داخل قبر رفت و کف آن خوابید. چشماشو بست و دیگه تکون نخورد. دراکولا گفت:
- خب؟ نمیخوای روش خاک بریزی؟
دراکولا رفت و روی یک تکه سنگ بزرگ نشست و منو تماشا کرد. با حقارت تمام روی زمین نشستم و روی پگاه خاک ریختم و همزمان براش عزاداری کردم.
یک ساعت بعد کارم تموم شد. دلم می خواست دورش سنگ بچینم و روش گل بذارم. اما شرایط ، اجازه این کارو بهم نمیداد. امیدوارم خدا روحشو قرین آرامش کنه.
دراکولا سمتم اومد و گفت:
- میخوای برگردی؟
- نه.
- پس باید ادامه بدی.
- ادامه چیه؟
- خودت میفهمی.
- اگه..برگردم چی میشه؟
- فک نکنم خیلی ازت استقبال بشه! به نظرت اونا چی فک میکنن وقتی ببینن تو برگشتی اینجا و پگاهو خاک کردی؟
- مطمئن میشن که من کشتمش. حالا هم برگشتم تا نیست و نابودش کنم.
- دقیقا. و توهم هیچ دفاعی از خودت نخواهی داشت.
دراکولا درست می گفت. از الان باید خودمو بازنده بدونم . من باختم. همه چیزمو باختم.
دراکولا شنلشو با زیبایی تمام چرخوند و گفت:
- دنبالم بیا . اینجا وایسادن فقط وقت تلف کردنه. 
دنبالش رفتم. اون دو متر جلوتر از من حرکت می کرد.خسته بودم . پاهامو رو زمین میکشیدم و چشمامو به دراکولا دوخته بودم.
کمی بعد، چشمام سیاهی رفت ، سرم گیج رفت و دل و روده م بهم پیچید. سمت درختی رفتم و بالا آوردم. پاهام لرزید و روی زمین افتادم و دیگه هیچی نفهمیدم.

ادامه داد...