بازی سرنوشت

[Sherlock Holmes]

-بازی سرنوشت- 
فصل پنجم - دروغگو
بخش دوم

با ترس نور چراغو جلو انداختم و با دیدن پگاه قلبم ریخت. اون روی زمین نشسته بود و یه بریدگی روی پاش بود که ازش خون میرفت و... مثل جن زده ها به پشت سر من نگاه می کرد.  قیافه ش خیلی وحشتناک شده بود. زبونش بند رفته بود و صورتش مثل گچ سفید شده بود. سریع خودمو بهش رسوندم و گفتم:
- پگاه ! چه اتفاقی افتاده ؟ چجوری زخمی شدی؟
پگاه جواب نداد . حتی نگاهمم نکرد و هنوزم به تاریکی زل زده بود. دست یخ کرده شو برداشتم و دور گردنم انداختم و به سختی بلندش کردم. گفتم:
- عجله کن. باید از اینجا بریم بیرون.
اما پگاه راه نمیرفت. پاهاش شل بود. کشیدمش و گفتم:
- بالا دیگه ! اگه همکاری نکنی نمیتونم ببرمت!
اما پگاه همچنان شل و آویزون بود. چن. قدم به زور کشیدمش ، اما تعادلم بهم خورد و افتادم و پگاه هم روی من افتاد. با این اتفاق ، چراغ قوه از دستم رها شد و قل خورد و دور شد. سریع پگاهو کنار زدم و رفتم چراغ قوه رو بردارم. وقتی برش داشتم ، متوجه سوز سردی شدم که تا مغز استخونم نفوذ کرد. احساس کردم کس دیگه ای هم توی غار حضور داره. چراغ قوه رو محکم تو دستم گرفتم و رومو برگردوندم. پگاه روی زمین افتاده بود و.... دراکولا روی او خم شده بود...

ادامه دارد...