بازی سرنوشت

[Sherlock Holmes]

-بازی سرنوشت- 
فصل پنجم - دروغگو
بخش اول 

پیاده روی طولانی داشتیم. چندان هم سخت نبود ، البته اگه نیش حشرات موذی و لیز خوردن وسط رودخونه رو سخت به حساب نیاریم!
ساعت دوازده و نیم ، توقف کردیم تا استراحت کنیم. چند دقیقه بعد ، همگی نشسته بودیم و ساندویچ گاز میزدیم. شایان مثل همیشه ، مزه می ریخت و همه رو می خندوند. اون همیشه پسر شلوغ و پر انرژی بود. عاشق این روحیه شادش بودم. اما شاهین برعکس شایان بود. کم حرف میزد و زیاد ورجه ورجه نمیکرد. اما خیلی عاقل و باهوش بود. 
بعد از تموم شدن غذا ، همه مشغول حرف زدن بودن که پگاه گفت باید بره دستشویی. رکسانا حاضر نشد باهاش بیاد ، برای همین من تصمیم گرفتم باهاش برم. خلاصه بلند شدیم و راه افتادیم تا بجای مناسب پیدا کنیم. کمی جلوتر ، یه غار بزرگ دیدیم که از درونش ، رودخونه کوچکی پایین میریخت. پگاه گفت:
- همین جا مناظر بمون تا برگردم.
پگاه دوید و رفت توی غار. پنج دقیقه گذشت. دیگه زیادی لفتش داده بود. احساس سرما کردم. بازوهامو مالیدم و به اطراف نگاه کردم.مه کمرنگی در فضا دیده می شد. بلند صدا زدم:
-پگاه !
جوابی نیومد. زیر لب غرغر کردمو به سمت غار رفتم. آروم داخل شدم و گفتم:
-پگاه؟ کارت تموم نشد ؟
بازم جوابی نیومد. نگران شدم.بیشتر داخل غار شدم و پگاهو صدا زدم. راستش انتظار نداشتم این غار انقد عمیق باشه. اونقد جلو رفتم که دیگه نور کافی وجود نداشت. واسه همین از توی کوله م یه چراغ قوه درآوردم و به اطراف نگاه کردم. نورو روی زمین انداختم و چیز عجیبی دیدم. وقتی بیشتر دقت کردم ، فهمیدم اون چیز ، قطرات خونه ! 

ادامه دارد...