بازی سرنوشت

[Sherlock Holmes]

-بازی سرنوشت-
فصل چهارم-خانم دراکولا 
بخش دوم


-بیدار شید پسرا ، مهمون داریم!
صدای خواب آلود شایانو شنیدم:
-اوم...باشه...
به آشپزخونه رفتمو با نسکافه و بیسکوییت پیش مهمونا برگشتم.هیراد گفت:
-دستت درد نکنه اریسا خانوم. راضی به زحمت نبودیم.
-خواهش میکنم ، زحمتی نیست.
بعد از تعارف نسکافه و بیسکوییت ، خودمم نشستم و پرسیدم:
-خب؟حالا شما میدونید اون قلعه کجا هست ؟
هیراد جواب داد:
-نه.
یکه خوردم:
-نمیدونید؟! پس چجوری میخواین پیداش کنین؟هیچ میدونین این جنگل چقد بزرگه؟
هیراد فنجان نسکفه رو روی میز گذاشت و جوری قیافه گرفت که انگار میخواد واسه یه بچه کوچولو چیز ساده ایو توضیح بده!
- ببین...برای پیدا کردن اون قلعه ، اول باید توی جنگل گم بشی! باید انقد این ور و اون ور بری و پرسه بزنی تا کاملا راهو گم کنی.اون وقت قلعه رو پیدا میکنی!
یک لحظه بهشون به چشم دوتا احمق نگاه کردم. گفتم:
-ولی فکر نمی کنید این یکم....دور از عقله؟! مثلا فرض کن قلعه توی ضلع جنوبی جنگل باشه و شما خودتونو توی ضلع شمالی گم کنید! خب چجوری میخوای قلعه رو پیدا کنی؟ تو کاملا برخلاف جهتی که باید بری رفتی!
-خب اینم یه نظریه س.
اینبار بیشتر به چشمم احمق اومدن. هیراد ادامه داد:
-ولی بیا و به نیمه پر لیوان نگاه کن. شاید ما درست به سمت قلعه رفتیم!
-شاید نه!خیلی معذرت میخوام ولی حرفاتون خیلی بی اساسه!
رکسانا گفت:
-هیچم بی اساس نیست. وقتی توی جنگل گم بشی ، صاحب قلعه بدون اینکه متوجه بشی ، تورو به سمت قلعه ش هدایت میکنه.
با تعجب پرسیدم:
-مگه اون قلعه صاحبم داره؟!
هیراد گفت:
 -هر مِلکی یه صاحب داره.
فورا گفتم:
-به شرط اینکه وجود داشته باشه! من که بعید می دونم این قلعه اصلا وجود خارجی داشته باشه! شما فقط یه مشت افسانه بچگانه رو باور کردید!
-وثتی پیداش کنیم ، دیگه نمی تونی انکارش کنی.
رومو از هیراد برگردوندم و به رکسانا نگاه کردم:
-حالا...جدی اون قلعه صاحب داره؟
رکسانا آرام گفت:
-البته. میگن صاحب اون قلعه ، یه دراکولاست!

ادامه دارد...