هنوز امیدی هست....

[Uchiha shady]

توی مدرسه داشت راه میرفت که یکی از بچه ها جلوش می خوره زمین
ریما میره طرفش و با لبخند دولا میشه و دستش رو میبره طرف دختر تا بلندش کنه اما دختر که وحشت کرده بود بلند میشه و میگه من نیازی به کمک یه نفرین شده ندارم و با عصبانیت از اون جا میره
ریما ناراحت باز تو حیاط قدم میزه .اشک تو چشماش جمع شده و بغض گلوش رو چنگ میزنه
با خودش میگه این چه زندگی مزخرفیه که من دارم
چرا من باید با بقیه فرق داشته باشم
اگه لیاقت زندگی کردن رو ندارم چرا به وجود اومد تا زندگی کنم؟؟چرا هیشکی  نیس که جوابم رو بده
من تنها موندم و هیچ دوستی ندارم همه ازم فرارین من از خودم متنفرم
دیگه نمیتونه جلو خودش رو بگیره و اشک از چشماش سرازیر میشه
میره رو چمنای توی حیاط مدرسشون میشینه و به اسمون نگاه میکنه و میگه خدا چرا جوابم رو نمیدی؟؟؟فقط بهم یه نشونه بده که باعث امیدواریم بشه
یعد یه سکوت کوتاهی میکنه و یه نفس عمیق میکشه و میگه تا کی قراره منو امتحان کنی ؟؟؟من تنهام هیچ کس رو ندارم
ثروت برام خوشبختی نمیاره تنها چیزی که باعث خوش حالیم میشه داشتن یه دوسته که ازم نترسه و فراری نباشه
من پول و ثروت نمی خوام فقط یکی رو می خوام که باهام درد و دل کنه وباعث شه که من از این وضعیت رهایی پیدا کنم
رو چمنا دراز میکشه و میگه من یه موجود اضافم که هیچ کسی نمی خواد ببینتش چی میشد منم مثل بقیه یه دختر عادی باشم چرا من باید نیرو داشته باشم ؟؟؟
من از این نیرو متنفرم ....هیچ وقت ازش استفاده نمی کنم هیچ وقت
زنگ کلاس میخوره و ریما بلند میشه میره طرف کلاسش تو سالن که داشت راه میرفت یه گروه از دخترای مدرسه میان پیشش و با تمسخر بهش میگن چه طوری نفرین شده تنهایی بهت خوش میگذره ؟؟
بعد می خندن و از بغلش رد میشن یکی از اون دخترا هلش میده و ریما می خوره زمین زانوش و ارنج دستش زخمی میشه ولی به روی خودش نمیاره و بلند میشه به راهش ادامه میده
توی کلاس:
میره ته کلاس و سر جای همیشگیش که یه صندلی خراب و خط خطی شده و جدا از بقیه صندلی ها تو جای نم کشیده از کلاسه میشینه و دستش رو میزنه زیر چونش و تو افکار تلخ خودش غرق میشه
 
 
ادامه داره....