شعر های زیبا

[پاییز]

تا کي به تمناي وصال تو يگانه ................................................. اشکم شود از هر مژه چون سيل روانه

خواهد که سرآيد غم هجران تو يا نه............................................ اي تيره غمت را دل عشاق نشانه

.

جمعي به تو مشغول و تو غايب ز ميانه

.

رفتم به در صومعه عابد و زاهد.................................................. ديدم همه را پيش رخت راکع و ساجد

در ميکده رهبانم و در صومعه عابد ............................................گه معتکف ديرم و گه ساکن مسجد

.

يعني که تو را مي‌طلبم خانه به خانه

.

روزي که برفتند حريفان پي هر کار ........................................زاهد سوي مسجد شد و من جانب خمار

من يار طلب کردم و او جلوه‌گه يار...........................................حاجي به ره کعبه و من طالب ديدار

.

او خانه همي جويد و من صاحب خانه

هر در که زنم صاحب آن خانه تويي تو .......................................هر جا که روم پرتو کاشانه تويي تو

ر ميکده و دير که جانانه تويي تو...............................................مقصود من از کعبه و بتخانه تويي تو

.

مقصود تويي، کعبه و بتخانه بهانه

.

بلبل به چمن زان گل رخسار نشان ديد........................................پروانه در آتش شد و اسرار عيان ديد

عارف صفت روي تو در پير و جوان ديد..........................................يعني همه جا عکس رخ يار توان ديد

.

ديوانه منم، من که روم خانه به خانه

.

عاقل به قوانين خرد راه تو پويد..................................................ديوانه برون از همه آئين تو جويد

تا غنچهء بشکفتهء اين باغ که بويد...............................................هر کس به بهاني صفت حمد تو گويد

.

بلبل به غزل خواني و قُمري به ترانه

.

بيچاره بهايي که دلش زار غم توست ..........................................هر چند که عاصي است ز خيل خدم توست

اميد وي از عاطفت دم به دم توست ..........................................تقصير "خيالي" به اميد کرم توست

.

يعني که گنه را به از اين نيست بهانه

شاعر:شیخ بهایی

[sahele_sheni]

هنوز
دامنه دارد
هنوز هم که هنوز است
درد
دامنه دارد
شروع شاخه ی ادراک
طنین نام نخستین
تکان شانه ی خاک
و طعم میوه ی ممنوع
که تا تنفس سنگ
ادامه خواهد داشت
و درد
هنوز دامنه دارد ...
امین پور

[sahele_sheni]

دوستان شرح پریشانی من گوش کنید
داستان غم پنهانی من گوش کنید
قصه‌ی بی سر و سامانی من گوش کنید
گفت وگوی من و حیرانی من گوش کنید

شرح این آتش جان سوز نگفتن تا کی
سوختم سوختم این راز نهفتن تا کی

روزگاری من و دل ساکن کویی بودیم
ساکن کوی بت عربده‌ جویی بودیم
عقل و دین باخته، دیوانه‌ی رویی بودیم
بسته‌ی سلسله‌ی سلسله مویی بودیم

کس در آن سلسله غیر از من و دل بند نبود
یک گرفتار از این جمله که هستند نبود

نرگس غمزه زنش اینهمه بیمار نداشت
سنبل پرشکنش هیچ گرفتار نداشت
اینهمه مشتری و گرمی بازار نداشت
یوسفی بود ولی هیچ خریدار نداشت

اول آن کس که خریدار شدش من بودم
باعث گرمی بازار شدش من بودم

عشق من شد سبب خوبی و رعنایی او
داد رسوایی من شهرت زیبایی او
بس که دادم همه جا شرح دلارایی او
شهر پرگشت ز غوغای تماشایی او

این زمان عاشق سرگشته فراوان دارد
کِی سر برگ من بی سر و سامان دارد
پیش او یار نو و یار کهن هر دو یکی‌ست
حرمت مدعی و حرمت من هردو یکی‌ست
قول زاغ و غزل مرغ چمن هر دو یکی‌ست
نغمه‌ی بلبل و غوغای زغن هر دو یکی‌ست
گر چه از خاطر وحشی هوس روی تو رفت
وز دلش آرزوی قامت دلجوی تو رفت
شد دل‌آزرده و آزرده دل از کوی تو رفت
با دل پر گله از ناخوشی خوی تو رفت

حاش لله که وفای تو فراموش کند
سخن مصلحت‌آمیز کسان گوش کند
وحشی بافقی

[Mohabat69]

محتسب مستی به ره دید و گریبانش گرفت

مست گفت ای دوست این پیراهن است افسار نیست

گفت مستی، زان سبب افتان و خیزان می‌روی

گفت جرم راه رفتن نیست، ره هموار نیست

گفت می‌باید تورا تا خانهٔ قاضی برم

گفت رو صبح آی، قاضی نیمه‌شب بیدار نیست

گفت نزدیک است والی را سرای، آنجا شویم

گفت والی از کجا در خانهٔ خمار نیست؟

گفت تا داروغه را گوییم، در مسجد بخواب

گفت مسجد خوابگاه مردم بدکار نیست

گفت دیناری بده پنهان و خود را وارهان

گفت کار شرع، کار درهم و دینار نیست

گفت از بهر غرامت، جامه‌ات بیرون کنم

گفت پوسیده‌است جز نقشی ز پود و تار نیست

گفت آگه نیستی کز سر درافتادت کلاه

گفت در سر عقل باید، بی‌کلاهی عار نیست

گفت می بسیار خوردی زان سبب بیخود شدی

گفت ای بیهوده‌گو حرف کم و بسیار نیست

گفت باید حد زند هشیار مرد مست را

گفت هشیاری بیار اینجا کسی هشیار نیست

[sahele_sheni]

پروین اعتصامی بود نه؟ من این شعر رو خیلی دوس دارم

تا می‌کشم خطوطِ تو را پاک می‌شوی
داری کمی فراتر از ادراک می‌شوی
هرلحظه از نگاهِ دلم می‌چکی ولی
با دستمالِ کاغذی‌ام پاک می‌شوی
این عابران که می‌گذرند از خیال من
مشکوک نیستند تو شکاک می‌شوی
تو زنده‌ای هنوز برایم گمان نکن
در گورِ خاطرات خوشم خاک می‌شوی

[Schneider]

من درد ترا ز دست آسان ندهم


دل بر نکنم ز دوست تا جان ندهم




از دوست به یادگار دردی دارم


کان درد به صد هزار درمان ندهم

[sahele_sheni]

یادمان باشد از امروز جفایی نکنیم
گر که در خویش شکستیم صدایی نکنیم
یادمان باشد اگر شاخه گلی را چیدیم
وقت پرپر شدنش سوز و نوایی نکنیم
پر پروانه شکستن هنر انسان نیست
گر شکستیم ز غفلت من و مایی نکنیم
یادمان باشد یر سجاده ی عشق
جز برای دل محبوب دعایی نکنیم
یادمان باشد اگر خاطرمان تنها ماند
طلب عشق ز هر بی سرو پایی نکنیم

[Mohabat69]

گل می روید به باغ گل می روید

با شبنم صبحگاه رخ می شوید

گل جلوه ای از جمال جانانه ما

بلبل به ترانه وصف او می گوید

ابر آمد و بر سر چمن گوهر ریخت
از جامه به جامه لاله ها اختر ریخت
این قاصد کوی دوست این پیک بهار
در ساغر روح عارفان باور ریخت

گل می روید به باغ گل می روید

با شبنم صبحگاه رخ می شوید

برخیز تو هم نوای توحید بخوان
بر بام جهان بسان خورشید بخوان
از شوق چومرغ عشق غوغا سر کن
گل نغمه ای از جمال جاوید بخوان

گل می روید به باغ گل می روید

با شبنم صبحگاه رخ می شوید

دانلود

[sahele_sheni]

نا توان ،گذشته ام ز کوچه ها
نیمه جان رسیده ام به نیمه راه
چون کلاغ خسته ای در این غروب
می برم به آشیان خود پناه
***
در گریز از این زمان بی گذشت
در فغان از این ملال بی زوال
رانده از بهشت عشق و آرزو
مانده ام همه غم و همه خیال
***
سر نهاده چون اسیر خسته جان
در کمند روزگار بد سرشت
رو نهفته چون ستارگان کور
در غبار کهکشان سرنوشت
***
میروم ز دیده ها نهان شوم
می روم که گریه در نهان کنم
یا مرا جدایی تو می کشد
یا تو را دوباره مهربان کنم
***
این زمان نشسته بی تو با خدا
آن که با تو بود و با خدا نبود
می کند هوای گریه های تلخ
آنکه خنده از لبش جدا نبود
***
بی تو من کجا روم،کجاروم؟؟
هستی من از تو مانده یادگار
من به پای خود به دامت آمدم
من مگر ز دست خود کنم فرار
***
تا لبم دگر نفس نمی رسد
ناله ام به گوش کس نمی رسد
میرسی به کام دل که بشنوی
ناله ای از این قفس نمی رسد....!
فریدون مشیری

[yahiko]

مگسی را کشتم

نه به این جرم که حیوان پلیدی است، بد است

و نه چون نسبت سودش به ضرر یک به صد است

طفل معصوم به دور سر من می چرخید،

به خیالش قندم

یا که چون اغذیه ی مشهورش تا به این حد گندم!!!

ای دو صد نور به قبرش بارد؛

مگس خوبی بود...

من به این جرم که از یاد تو بیرونم کرد،

مگسی را کشتم ...!