دست نوشت های جودی

[Judy]

یک مدت میخواستم بنویسم ...
به هرچیزی که فکر میکردم برام نو و تازه بود ...
اما دنبال یک ایده نو بودم ... چیزی که بتونه ذهن ِ سرکشم رو آروم کنه ...
تو این هیاهو کلمه ی پدر خیلی ذهنم رو درگیر کرده بود بطوریکه همش کلمه ی پدر رو روی برگه ها می نوشتم ... میخواستم بنویسم ... پدر چی؟ ... چی بنویسم راجبش؟ از خوبی های پدر ... تا گیر دادن هاش و مسائلی که هر کودومشون هزاران هزاران برگه نیاز داشت ؟
بی حوصله به فردی که کنارم نشسته بود نگاه کردم . بی اختیار به بحث دقت کردم ...
" +اسم پدرتون چیه ... "
لبخندی که تا چند دقیقه قبل روی لبش بود و با ذوق داشت برام تعریف میکرد از بین رفت ...
همون لحظه یک جمله بجای تمامی متن هایی که میخواستم بنویسم توی ذهنم اومد ...


"پدر همون کسیه که نبودش لبخندتو پاک میکنه ... "
ذهنم کمی مکث کرد ... "حالا چه خوب چه بد ... !"
#روزمرگی