دست نوشت های جودی

[Judy]

نامه سرگشاده نوشته جودی
سلام همراه همیشگی من !
اکنون که راه من و تو از هم جدا میشود . دوست دارم بدانی که تا ابد در خاطرم و قلبم خواهی ماند . دوست دارم این نامه را با جان و دل بخوانی . سپس مانند نوشته ای با ارزش از آن به خوبی نگه داری کنی .
میدانم در برخی از موقعیت های زندگی ات کم می آوری کلافه میشوی افکار درونت آرامشت را بر لحظاتت حرام میکند و گاهی نیز دوست داری از شدت کلافگی سرت را به دیوار بکوبی . اینگونه مواقع دفتر و قلمی بردار ، هر آنچه که فکرت را به خود مشغول کرده و مغزت را میکوبد بنویس . هر آنچه که با احساست بازی میکند و اشک بر چشمانت می نشاند بنویس . سپس فندکی بردار زیره آن نوشته بگیر ... دیدی ؟ به همین راحتی ، آن افکار موریانه مانند سوختند ... آن افکاری که وجودت را می سوزاندند سوختند ...
دوست خوبم در حال زندگی کن . به گذشته برنگرد و به آینده تنها امید داشته باش . "اون چرا این کارو کرد ؟" "چرا من این کارو کردم ؟""چرا اینو بهش نگفتم؟" کمی دقت کن . در جمله های مسمومت ، فعل های گذشته چشمک می زند . ذهنت را درگیره گذشته نکن . تنها از آن پند بگیر. گذشتا ، اتفاق افتاد .، ممکن است این اتفاق بر روحت زخم زده و تو را به زانو در آورده باشد ، اما پیش آمد ، گذشت ، رفت ! تو زانوهای زخمیت را کمی فشار بده بلند شو و با قدرت بایست. این اتفاق ها تورا قوی میکنند . تو را پرورش می دهند . پس هیچ گاه به عامل رشد خود اعتراض نکن و همیشه تکرار کن "نبش قبر کردنه گذشته هیچ سودی برایم ندارد و شرط ساختنه آینده پذیرفتن گذشته است"
دوست عزیزم خود را درگیره احساسات و افکاری نکن که میدانی اگر شب بخوابی و صبح بلند شوی از یادت می رود . ارزش خود را بدان . هر که را که آمد، دلت را شکاند ، تورا خرد کرد ، ببخش! اگر آن شخص برایت ارزش دارد ببخش! ده بار هم شده ببخش اما باره یازدهم ... بدان هرکسی لیاقت بخشیده شدن ندارد ! در ذهنت این جمله را بنویس ""نبخشیدن حق انسانی توست " تو خدا نیستی که بگویی اگر ببخشم باز آید . نبخش اما فراموش کن . نگذار فکر و ذهنت را درگیر کند .
دوست عزیز تر از جانم . گاهی لازم است یک لیوان قهوه برداری و کناره پنجره ای بنشینی ، جدا از تمامی فکر و خیال هایت ، جدا از تمامی مشکلات به اهدافت فکری کنی ... بنشین و کمی فکر کن و قهوه ات را بنوش ...
چه دعایی بهتر از آنکه خدا پشت و پناهت باشد ...