ورق پاره های تنهایی من!

[زاواره]

درک کردن همان درد کشیدن است....و از آنجا که حقیقت بسیار بی رحم است هر چه بیشتر بدانی بیشتر درد خواهی کشید...و دردسر از جایی شروع می شود که وقتی انسان چشمانش باز شد و شروع به فهمیدن کرد،نمی تواند چشمانش را بزند و خود را به نفهمیدن بزند......و البته از از آنجایی که تجربه هم معلم بسیار سخت گیری است ....اول امتحان می گیرد و بعد درس می دهد....هرچه به تجربه های انسان های دانا افزوده می شود دردشان بیشتر می شود....