منشور

[♥animpark princess♥]

ناگهان متوجه ی صدای شادی و دست شدم...صدا از طرف یه اتاق میومد.... یه اتاق خیلی بزرگ که توش یه کامپیوتر بزرگ بود و همه اونجا بودن......در اتاق یکم باز بود.....به سمت اتاق رفتم و از روزنه به داخل نگاه کردم......تعداد زیادی آدم اونجا بود که همه یک شکل لباس پوشیده بودن....همون یونیفرم.روی یه جای پل مانند یه مردی رو دیدم....کت شلوار سیاه به تن کرده بود و خیلی باکلاس راه میرفت....اون روش رو به سمت بقیه کرد و گفت:
-بالاخره همه چیز آماده شد......بعد مدت ها تلاش تونستیم دستگاه رو بسازیم.....و حالا.........فقط مونده منشور رو به چنگ بیاریم.....خبر چین ها گفتن اونا برای حفاظت از منشور دو مامور رو گذاشتن.....یک دختر....و یک پسر.....و چیز مهم اینه که دختره....یک....
داشتم گوش میدادم که ناگهان یک نفر تفنگشو به کمرم فشار داد و داد زد:
-تکون نخور!
فهمیدم یکی از سرباز هاست....گفت:
-تفنگتو بنداز.....و دست هاتو ببر بالا!
تفنگو انداختم روی زمین و دست هامو آروم بردم بالا و گفت:
-خب!.....حالا حرکت کن!
از حرف زدنش معملوم بود که خیلی ترسیده.....کمی به پشتم و به اون خیره شدم و موقعیت رو سنجیدم و بعد سریع برگشتم.خواست بهم شلیک کنه با لگد زدم زیر دستش و به یه طرف دیگه شلیک کرد و تفنگ از دستش افتاد....با ترس عقب رفت و من خیلی خونسرد ایستاده بودم.....به سمتم حمله ور شد و خواست مشتشتش رو بهم بزنه که جاخالی دادم....سعی کرد تعادل خودش رو حفظ کنه تا نیافته و برگشت و دوباره حمله کرد....این دفعه جاخالی ندادم....وقتی خواست بهم مشت بزنه دستشو گرفتم و با یه فن قوی انداختمش زمین......ناگهان یکی داد زد:
-بگیریدش!!!!!! اون از پایگاه اومده!این همون ماموره هست!
سرم رو به طرف اتاق برگردوندم و دیدم همه به سمت اسلحه ها شون میرن و به مکان پل مانند نگاه کردم....اون مرد داشت با خشم بهم نگاه میکرد.......ناگهان یکی به طرفم حمله ور شد...جاخالی دادم و دستش رو پیچوندم و به طرف کمرش خم کرد....جیغش در اومد...تعدادشون زیاد بود...از پس همه برم نمیومدم....برای همین پرتابش کردم به سمت سربازای دیگه...کلتم رو که روی زمین افتاده بود برداشتم و به سمت اتاق کنترل دویدم......سریع رفتم تو و در رو محکم پشت سرم بستم و قفلش کردم و گفتم:
-سربازا....
-میدونم....همه چیز رو از تو دوربین دیدم!.....عجله کن!من همه چیزو از تو کامپیوتر به فلش انتقال دادم و حالا باید از اینجا فرار کنیم
هر دو از طناب بالا رفتیم و وارد هواکش شدیم و درش رو بستیم....از اونور سرباز ها سعی میکردن در رو بشکونن.....صدای شکسته شدن در رو شنیدم....همشون وارد شدن و با هم میگفتن:
-پس کجان؟
-کجا غیبشون زد؟
-چطوری فرار کردن؟اینجا که راهی نیست
و ناگهان یکی داد زد:
-احمق ها!اونا از را هواکش فرار کردن!برید دنبالشون!
صداش مثل همون مرد بود.....سرباز ها گفتن:
-بله قربان!
و سریع به سمت بیرون اتاق رفتن.....ما سریع خودمون رو به بیرون رسوندیم.....توی حیاط بودیم که ناگهان یکی داد زد:
-اونا اونجان!عجله کنید!بگیریدشون!
ما هم به سرعت به طرف خروجی رفتیم.....همه دنبالمون بودن...داشتیم به در میرسیدیم که ناگهان بسته شد......چراغ ها رو به سمتمون باز کردن و با دستامون جلوی چشمامون رو گرفتیم تا نور زیاد چشمامون رو اذیت نکنه......همه ی تفنگ ها به سمتمون نشونه گرفته شده بودن و اون زمان هیچ چیز به فکرمون نمیرسید که ناگهان از آسمون چیزی به صورت رگبار به طرف سرباز ها شلیک کرد و اونا از ترس برای نجات جونشون دویدند و ناگهان یک موشک به طرفشون پرتاب شد و یک سری تو آتیش سوختن و صدای داد و فریاد میومد......اون هلیکوپرمون بود.......سریع نردبان طنابی رو انداخت و ما ازش بالا رفتیم و نشستیم توی هلیکوپتر و با سرعت هرچه تمام تر از اونجا دور شدیم...هری گفت:
-به خیر گذشت!
-من.....من متاسفم
-اشکالی نداره!مهم اینه که هردو سالمیم و ماموریت انجام شد!
ادامه دارد