افسانه ی همزاد

[Manaka]

دیدم که نوشته من این افسانه را باور دارم این افسانه حقیقت دارد منم میگفتم مگ میشود افسانه حقیقت داشته باشد؟بعد تا امدم بقیه ی نوشته های کاغذ را بخوانم مادرم صدایم کرد:امیلی بدو بیا شام حاضره!
منم که از گشنگی دلم کم کم به قاروقور افتاده بود زود کاغذ را لای کتاب گذاشتم کتاب را بستم و زیر تختم گذاشتم و زود از پله ها پایین رفتم و وقتی به میز غذا رسیدم بوی محشری به دماغم خورد پرسیدم مامان غذا چی داریم؟مادرم جواب داد:اسباگتی مخصوص من(وقتی مامانم میگه مخصوص من یعنی خودش یه چیزهایی بهش اضافه کرده و به روش خودش پخته)منم نشستم سر میز و به مادرم گفتم مامان اگه میشه اول برای من بکشید خواهش میکنم خواهش میکنمممممم مادرم جواب داد امیلی چقدر عجله داری حلا برات میکشم منم گفتم مامان تو نمیدونی من چقدر گشنمه!
وقتی که شروع به خوردن کردمو دلی از عزا در اوردم از بابام پرسیدم بابا شما به افسانه ها اعتقاد دارین؟
بابام جواب داد نه افسانه ها واقعی نیستن فقط داستانن منم خیالم راحت شد بعد دوباره به اتاقم رفتم و کتابو از زیر تخت برداشتم بعد بقیه ی نوشته هارو خوندم:من دیدم من...من همزاده خودمو دیدم دقیقا قرینم بود اون اون...شرور بود اما...همه همزادا اینطوری نیستن!
ما همه فکر میکنن من اونم و این....خیلی بده من..من نمیتونم باور کنم واقعیه اما واقعیه کاش هیچوقت همزادتون سراغتوننیاد یا اگه بیاد مثله خودتون باشه!
من با خودم گفتم ام...اگه واقعی باشه چی؟؟
بعد از یه عالمه فکر کردن دوباره کاغذ را لای کتاب گذاشتمو کتاب را زیرتخت و بعد پتو را کشیدم اونورو پریدم روی تختم و خوابیدم روز بعدش که شد.....
ادامه دارد....