بیوگرافی شخصیت های برجسته

[گارا]

پردیس ثابتی:

یکی از 8 نابغه ای که دنیای ما را متحول خواهند ساخت

پردیس ثابتی در ۱۹۷۵ در تهران به دنیا آمد. او فرزند پرویز ثابتی معاون سابق سازمان اطلاعات و امنیت کشور در دوره پهلوی است و در دو سالگی در آستانهٔ انقلاب سال ۱۳۵۷ به فلوریدا مهاجرت کرد. در ۱۹۹۷ لیسانس زیست‌شناسی خود را از مؤسسه فناوری ماساچوست دریافت کرد و سپس دکترای ژنتیک را در سال ۲۰۰۲ از دانشگاه آکسفورد دریافت کرد. دکترای پزشکی خود را در سال ۲۰۰۶ از دانشکده پزشکی هاروارد دریافت کرد.

پردیس ثابتی زیست شناس برجسته ایرانی – آمریکایی اهل فلوریدا و ساکن ماساچوست در ایالات متحده آمریکا و استاد دانشگاه هاروارد است. ثابتی سومین زن در تاریخ است که با معدل 100 و مدارج کامل از مدرسه پزشکی دانشگاه هاروارد آمریکا فارغ التحصیل شده است.

وی به عنوان یکی از سرشناس ترین محققان آمریکا در زمینه بررسی ژنوم مالاریا، از بنیاد بیل و ملیندا گیتس بالغ بر 2 میلیون دلار بودجه تحقیقاتی دریافت کرده است.

پردیس ثابتی اخیراً نیز به عنوان یکی از ۱۰۰ چهره نابغه جهان از سوی گروه بین‌المللی Creators Synectics معرفی شده‌است.این گروه بین‌المللی پردیس ثابتی را از محققان برجسته دانشگاه‌های معتبری نظیر هاروارد، آکسفورد و ام آی تی را به عنوان چهره چهل و نهم معرفی کرده‌است.

شبکه سی ان ان نیز در سال 2007، ثابتی را به عنوان «یکی از 8 نابغه ای که دنیای ما را متحول خواهند ساخت» معرفی کرده است.

ثابتی در سال ۲۰۱۲ جایزه نبوغ آمریکایی مجله اسمیتسونین در رده علوم طبیعی دریافت کرد.

تحقیقات وی در خصوص تکامل انسانی در طیف وسیعی از نشریات معتبر علمی و تحقیقاتی جهان نظیر نیچر و ساینس منتشر شده است. دکتر ثابتی تاکنون بالغ بر 20 اثر علمی و تحقیقاتی را به رشته تالیف درآورده است. وی همچنین عضو هیات ناظرین متخصص در گردهمایی سال 2008 مجمع جهانی اقتصاد بود.

پردیس ثابتی، خواننده یک گروه راک به نام هزار روز (به انگلیسی: Thousand days) نیز می‌باشد که تا به حال سه آلبوم منتشر کرده‌است.

وی هم‌اکنون دانشیار دانشگاه هاروارد است.و سرپرستی تلاش‌های آمریکا برای خواندن ژنوم انسان و تمام کروموزوم‌های موجود در ویروس ابولا را بر عهده دارد.

مطالب مخصوص انیمه، مانگا، کارتون و کمیک مخصوص پارک انیمه

[HERMAN]

جیمز ادوارد فرانکو (به انگلیسی: James Edward Franco) (زاده ۱۹ آوریل ۱۹۷۸) بازیگر ، کارگردان، فیلم‌نامه‌نویس، تهیه‌کننده، نویسنده و نقاشآمریکایی است.

او بازیگری را از اواخر سال ۱۹۹۰، با ظاهر شدن در سریال‌های کوتاه و زندهٔ تلویزیونی و فیلم‌هایی مخصوص نوجوانان، شروع کرد. در ۲۰۰۱ نقش اصلی فیلم جیمز دین را بازی کرد که باعث شد جایزهٔ بهترین بازیگر مرد فیلم‌های تلویزیونی را دریافت کند. فرانکو پس از ایفای نقش هری آزبورن درمرد عنکبوتی به شهرت جهانی رسید.
بعد از آن فیلم‌های او شامل: یک فیلم جنگی به نام یورش عظیم در سال ۲۰۰۵، فیلم حماسی و عاشقانهٔ تریستان و ایزولد در سال ۲۰۰۶، درامآناپولیس در سال ۲۰۰۶. فرانکو در ۲۰۰۸ به خاطر بازی در قطار آناناس جایزهٔ بهترین بازیگر فیلم‌های کمدی یا موزیکال را دریافت کرد. او نقشی برجسته در فیلم میلک در سال ۲۰۰۸ بازی کرد.
در ۲۰۱۰، در فیلم ۱۲۷ ساعت نقش آرون رالستون، کوه نوردی که مجبور می‌شود بازوی خود را قطع کند وقتی زیر یک تخته سنگ گیر می‌افتد، ایفای نقش کرد.

او حس بسیار بالایی برای تولید دارد و یک قابلیت مافوق بشری برای تمرکز. به همین علت در دانشگاه ترک تحصیل کرد و رشتهٔ زبان انگلیسی را ادامه نداد. او به خاطر این توانایی اش اجازه پیدا کرد که ۶۲ واحد در ترم بردارد در حالی که بقیه حداکثر ۱۹ واحد می‌توانستند بردارند. او به نیویورک رفت و آنجا به دانشگاه هنر رفت و در رشتهٔ نویسندگی ادامه تحصیل داد. او در ۲۰۱۰ دانشجوی دکترای دانشگاه ییل شد.او در میان هنر به نقاشی هم علاقهٔ خاصی دارد و در دوران دبیرستان، نقاشی نیز می‌کرده. خودش می‌گوید: نقاشی در دوران دبیرستان برایم مثل یک روزنه بود و درواقع بیشتر از آن چیزی که بازی کردم، نقاشی کشیدم. نقاشی‌هایش در ۲۰۰۶ در لس آنجلس به نمایش گذاشته شد. همچنین در مرد عنکبوتی ۳ در صحنه‌ای داشت نقاشی می‌کشید.از ۲۰۰۶ با بازیگر آنا اوریلی رابطه دارد. او به عنوان نماد جنسی نیز شناخته شده و در سال ۲۰۰۹ به عنوان جذاب ترین مرد زنده انتخاب شد. در دسامبر ۲۰۱۰ تایمز به او لقب " باحال ترین آدم دنیاً را داد.

[گارا]

سعید نفیسی
فرزند علی اکبر ناظم الاطبا کرمانی ، در روز ۱۸ خرداد ۱۲۷۴ خورشیدی در تهران متولد شد.او از اعضای پیوسته ی فرهنگستان ایران بود و در بسیاری از موسسات فرهنگی و دانشگاه های اروپایی و آسیایی در رشته ی تاریخ ادبیات، تاریخ تصوف و ملل و نحل و دروس دیگر تدریس نموده است.

مقاله ها و کتاب های بسیاری بالغ بر صد و چند جلد کتاب و دها آثار چاپ نشده از وی باقی مانده است. از آثار مفید او باید احوال و اشعار رودکی را نام برد.

سعید نفیسی در کشورهای فرانسه و سوئیس به تحصیل پرداخت و پس از بازگشت به وطن به سمت ریاست دانشکده ی حقوق و سپس دانشکده ی ادبیات برگزیده شد.

مرحوم نفیسی از شخصیت های معدودی است که در ادبیات معاصر ایران ظهور کردند و با دانش بیکران و هوش فراوان و حافظه ای توانا و قلمی شیوا در تمامی عرصه های ادبی کار کردند و از تمامی آنان نیز سربلند بیرون آمدند.

تنوع کاری مرحوم نفیسی نیز از موارد قابل توجه کار او محسوب می شود؛ تحقیقات ادبی، بررسی های تاریخی، تصحیح متون نظم و نثر، فرهنگ نویسی، ترجمه از زبان های اروپایی، کتاب شناسی، روزنامه نگاری، تاریخ ادبیات نویسی و داستان نویسی و ... .

از دیگر ویژگی های ادبی استاد عطش شدید به تحقیق و جستجو بود که باعث شده بود در هر مجمع و کنگره ی علمی شرکت نماید تا با جریان مسایل و تحقیقات مربوط به ایران همراه باشد، از این رو در دوران حیات خود به بسیاری از دانشگاه ها و مراکز علمی جهان سفر کرد، سخنرانی نمود و تدریس کرد.

نفیسی بیش از چهل سال درس گفت و نزدیک به پنجاه سال مقاله و کتاب نوشت که بسیاری از آن ها برای همیشه جزو منابع دست اول و قابل اعتماد در تحقیقات ایران شناسی خواهند بود.

نخستین مجله ای که ایشان مدیریت آن را به عهده گرفتند مجله ی «فلاحت و تجارت» است که در سال های 1298 تا 1299 به طور ماهانه چاپ می شد و پس از آن هفت شماره ی روزنامه ی «امید» و بعد یک سال مجله ی معروف «شرق» و بالاخره از 1323 مجله ی «پیام نو» که ناشر افکار انجمن روابط فرهنگی ایران و شوروی بود و نیز عضو هئیت تحریریه ی مجله ی راهنمای کتاب نیز بودند.

جوایز:
نشان درجه اول علمی

نشان سپاس درجه اول

جایزه سلطنتی دربار ایران ۱۳۳۸ (برای ترجمه آرزوهای بر باد رفته اثر بالزاک)

نشان لژیون دونور فرانسه (به خاطر سال‌ها پژوهش و کوشش در باب زبان و ادبیات فرانسه و تألیف نخستین فرهنگ لغات فرانسه به فارسی)

نشان مخصوص واتیکان (برای کتاب مسیحیت در ایران)

عضویت آکادمی علوم فرانسه

نشان علمی افغانستان

جایزه بهترین کتاب سال

سعید نفیسی از بیماری آسم رنج می‌برد و سال‌های آخر عمر را در پاریس به‌سر برد. زمانی که برای شرکت در نخستین کنگرهٔ ایران‌شناسان به تهران آمده‌بود در ۲۲ آبان ۱۳۴۵ در تهران درگذشت. وی را در تهران در کنار قبر پدرش و در بقعه‌ای به نام آرامگاه سرقبر آقا (پایین‌تر از چهارراه مولوی) دفن کردند.

[HERMAN]

هرمن گورینگ

هرمان_ویلهلم_گورینگ (به آلمانی: Hermann Wilhelm Göring) (زاده ۱۸۹۳ - درگذشته ۱۹۴۶) از برجسته‌ترین چهره‌های حزب نازی در آلمان بود. وی در خلال جنگ جهانی دوم به عنوان فرمانده نیروی هوایی آلمان نازی به خدمت پرداخت.

گورینگ و دیگر افسران ارشد نگران بود که آلمان هنوز آماده برای جنگ نیست. اما هیتلر به عنوان رهبر اعتقاد داشت که پیروزی ممکن است. حمله به لهستان، عمل شروع‌کنندهٔ جنگ، در سپیده دم ۱ سپتامبر ۱۹۳۹ آغاز شد. بعد از آن روز هیتلر گورینگ را به عنوان جانشین پیشوای کل آلمان اعلام کرد.

در ابتدا پیروزی‌های آلمان یکی پس از دیگری به ارمغان می‌آمد. با کمک لوفت وافه، نیروی هوایی لهستان در عرض یک هفته شکست خورد. فرودگاه حیاتی نروژ در Fallschirmjäger کشف شد وEben Emael اسیر گشت.

عدم موفقیت لوفت وافه، وسعت گرفتن حملات هوایی متفقین بر آلمان، و اعتیاد گورینگ را از عوامل سقوط وی دانسته‌اند. گورینگ تا سال ۱۹۴۵ کم و بیش همهٔ پست‌ها و نفوذ خود را از دست داده بود.

گفتنی است که بالاترین درجه نظامی ارتش آلمان که از جهت برابری نظامی درجات دو درجه بالاتر از ارتشبد و یک درجه بالاتر از فیلد مارشال می‌باشد با عنوان رایش مارشال (به آلمانی: Reichsmarschall) بود که فقط به هرمان گورینگ، فرمانده لوفت وافه، اعطا شد.

هرمان گورینگ در همین سال، پس از پایان جنگ و شکست آلمان، در دادگاه نورنبرگ محاکمه و به اعدام با طناب دار محکوم شد.

او در سال ۱۹۴۶ و پیش از آن که هنگام اعدامش فرا رسد، در زندان خودکشی کرد.

[گارا]

محمود حسابی:

سید محمود حسابی در 3اسفند 1281 در تهران متولد شد. دکتر حسابی با نام اصلی محمود خان میرزا حسابی معروف به پروفسور حسابی فیزیکدان، سناتور، وزیر آموزش و پرورش و بنیانگذار فیزیک دانشگاهی در ایران بود.

او چهار سال اول دوران کودکی‌اش را در تهران سپری نمود. در هفت سالگی تحصیلات ابتدایی خود را در بیروت با تنگدستی و مرارت‌های دوری از میهن، در مدرسه کشیش‌های فرانسوی آغاز کرد. در همان زمان تعلیمات مذهبی و ادبیات فارسی را نزد مادرش فرا می‌گرفت. او قرآن و دیوان حافظ را از حفظ می‌دانست. او همچنین بر کتب بوستان، گلستان سعدی، شاهنامه فردوسی، مثنوی مولوی و منشات قائم مقام فراهانی اشراف کامل داشت. حسابی با شعر و موسیقی سنتی ایران و موسیقی کلاسیک غرب به خوبی آشنا بود. او در نواختن ویولن و پیانو مهارت داشت. وی در چند رشته ورزشی نیز موفقیت‌هایی کسب کرد، از جمله کسب مدرک نجات غریق در رشته شنا در دوران نوجوانی در بیروت. محمود حسابی در ۱۲ شهریور سال ۱۳۷۱ هجری شمسی در بیمارستان دانشگاه ژنو درگذشت. آرامگاه (خانوادگی) وی در شهر تفرش قرار دارد.

همچنین وزارت راه و ترابری جمهوری اسلامی ایران یکی از کشتی‌های ناوگان ایران را به نام دکتر حسابی نام گذاری کرده است.

شروع تحصیلات متوسطه او همزمان با آغاز جنگ جهانی اول و تعطیلی مدارس فرانسوی زبان بیروت بود. از این رو به مدت دو سال در منزل به تحصیل پرداخت. پس از آن در کالج آمریکایی بیروت به تحصیلات خود ادامه داد. در سن ۱۷ سالگی لیسانس ادبیات، و در سن ۱۹ سالگی لیسانس بیولوژی را اخذ نمود. پس از آن در رشته مهندسی راه و ساختمان از دانشکده فرانسوی مهندسی در بیروت فارغ‌التحصیل شد. در آن دوران با اشتغال در نقشه‌کشی و راهسازی، به امرار معاش خانواده کمک می‌کرد. او همچنین در رشته‌های پزشکی، ریاضیات و ستاره‌شناسی به تحصیلات دانشگاهی پرداخت.

حسابی در دانشگاه سوربن فرانسه، در رشتهٔ فیزیک به تحصیل و تحقیق پرداخت. در سال ۱۹۲۷ میلادی در سن ۲۵ سالگی دانشنامه دکترای فیزیک خود را، با ارائهٔ رساله‌ای تحت عنوان «حساسیت سلول‌های فتوالکتریک»، با درجه عالی دریافت نمود.

لیسانس ادبیات از دانشگاه آمریکایی بیروت (۱۲۹۹ ه‍. ش)
لیسانس مهندسی راه و ساختمان از دانشگاه فرانسوی بیروت (۱۳۰۱ ه‍. ش)
لیسانس ریاضیات، ستاره‌شناسی و زیست‌شناسی از دانشگاه آمریکایی بیروت (۱۳۰۳ ه‍. ش)
لیسانس مهندسی برق از دانشکده برق پاریس (۱۳۰۴ ه‍. ش)
لیسانس مهندسی معدن از مدرسه عالی معدن پاریس (۱۳۰۵ ه‍. ش)
دکتری فیزیک از دانشگاه سوربن فرانسه (۱۳۰۵ ه‍. ش) از جمله مدارک اوست.

دکتر حسابی سناتور انتصابی شهر تهران در دوره‌های اول، دوم و سوم مجلس سنای ایران بود.وی همچنین وزیر آموزش و پرورش کابینه محمد مصدق در سال‌های ۱۹۵۱–۱۹۵۲ بود.

پس از مرگ حسابی در شهریور 12شهریور 1371 در رسانه‌های ایران مطالبی غلوآمیز در خصوص آثار و جایگاه علمی وی و ارتباط وی با دانشمندانی چون آلبرت اینشتین منتشر شده است که مورد انتقاد برخی قرار گرفته است. از این مطالب می‌توان برای نمونه به طرح مسائلی چون همکاری و ارتباط وی با آلبرت اینشتین و مقاله مشترک آن دو، تنها شاگرد ایرانی اینشتین بودن، بزرگترین فیزیکدان ایران بودن، مرد علمی سال بودن، دارا بودن نظریه‌ای نوین و اثبات شده در علم فیزیک و تحصیل همزمان و تخصص در رشته‌های مختلف اشاره کرد. همچنین دیدگاه وی دربارهٔ زنان (مانند الزام مادرش به حجاب کارکنان درمانگاه گوهرشاد و امتناع از اعطای بورس تحصیلی به آلنوش طریان) نقد شده است.

ایرج حسابی فرزند دکتر حسابی در مصاحبه‌ای به مکاتبات پدرش با فیزیکدان زن فرانسوی و برنده نوبل فیزیک بنام دکتر لولا اشاره می‌کند درحالیکه تاکنون تنها دو فیزیکدان زن موفق به دریافت نوبل فیزیک شده‌اند که درمیان آن‌ها نام چنین شخصی وجود ندارد.ایرج حسابی پسر محمود حسابی این نقدها را رد کرده است. وی در مصاحبه‌ای گفته است که پدرش هیچ عکسی با آلبرت اینشتین ندارد.

[HERMAN]

امیل گوستاو مانرهایم !

 بارون کارل گوستاو امیل مانرهایم(1330_1246)(تلفظ سوئدی: [ˈkɑːrl ˈɡɵsˌtɑv ˈeːmil ˈmanːərˌheim])یک رهبر نظامی و سیاستمدار فنلاندی بود. مانرهایم به عنوان رهبر نظامی سفید ها درجنگ داخلی فنلاند،مامور دولت فنلاند (1918-1919) ، فرمانده کل نیروهای فنلاند درجنگ جهانی دوم، مارشال فنلاند،و ششمین رئیس جمهور فنلاند(1944 -1946) خدمت کرد.53 سال پس از مرگ، در یک بررسی در فنلاند،او بزرگترین فنلاندی در تمام دورانانتخاب شد.وی در قلمرو دوک بزرگ از فنلاند،در امپراتوری روسیه به دنیا آمد.(نام در روسی: Густав Карлович Маннергейм، گوستاو کارلویچ مانرهایم(تحت اللفظی: "پسر کارل")در یک خانواده اشرافی سوئدی زبان در اواخر قرن 18،به سوئدمهاجرت کرده بودند،بزرگ شد.مانرهایم در ارتش شاهنشاهی روسیه به درجه سپهبدی رسید. وی به عنوان یک فردبرجسته درمراسم تاجگذاری تزار نیکلای دوم شرکت کرد. وی چندین ملاقات خصوصی با تزارنیکلای دوم داشت.پس از انقلاب بلشویکی،فنلاند استقلال خود را اعلام کرد اما به زودی درگیرجنگ داخلی میان طرفداران بلشویک "قرمز" هاو "سفید"ها که سلطنت طلب بودند شد. بعداز جنگ، مانرهایم به فرماندهی گارد سفید،منصوب شد. بیست سال بعد، زمانی که فنلانددوباره در گیر جنگ با اتحاد جماهیر شوروی از اواخر سال 1939 تا سپتامبرسال 1944 شد،مانرهایم به عنوان فرمانده کل نیروهای مسلح این کشورانتخاب شد.در سال 1944،با بالارفتن رفتن احتمال شکست آلمان در جنگ جهانی دوم،مانرهایم به عنوان رئیس جمهورفنلاند انتخاب شدو دستور مذاکرات صلح بااتحاد جماهیرشوروی و انگلستان(فنلاند هرگز درجنگ با ایالات متحدهآمریکا نبود) را داد .او از انتخابات ریاست جمهوریدر سال 1946استعفا داد و در سال 1951 درگذشت.