نقل قول: بزارید چند سوال مطرح کنم؟
به نظر شما مراحل اول تربیت کودک اینه که به بچه نشون بدیم که آدم بد میتونه خوب باشه؟ یا ابتدا کار درست باید براش شرح داده بشه؟ بعد مراحل بعدی
در حالی که این جور سبک انیمیشن ساختن به درد گروه سنی بالای 18 سال میخوره تا بچه های 6 تا 15 سال
در این سن بچه ها نیاز ندارن که بدونن آدم بد میتونه خوب باشه بچه ها نیاز دارن خوب بودن و درست کار بودن رو در مرحله اول تربیتی یاد بگیرن چه کاری خوبه ؟ و چه کاری بد؟
اما این انیمیشن ها چه به عمد و چه غیر عمد ابتدا بد بودن رو جذاب و درست نشون میدن. در حالی که کسی که وارد خلاف شده
به همین راحتی نمیتونه برگرده.
خودشون میگن که انیمه برای شونن ساخته شده. برای پسرهای 15 سال تا 18 سال. بنابراین اینکه این انیمه برای "کودک" جنبه تربینی داره چندان جالب نیست. گرچه انیمیشن های آمریکایی شخصیت های اصلیشون خوب هستند. (گفتم که اونا رو جنبه های تربیتی حساسن واسه همین در مقابل انیمه کارتونهای لوس تری دارن!)
نقل قول: چرا همیشه آدم بد قهرمان داستانه ؟ واقعاً چرا ؟
ولی بیشتر اوقات قهرمان و پیروز واقعی آدم خوب ها هستند (البته در انیمه های شونن و شوجو...انیمه هایی سیننی داریم که آخرش دشمن میاد همه رو میکشه و قهرمان تیکه پاره میشه و شما میمونین تو کار دنیا و عمه فیلمنامه نویس...این انیمه ها واسه بزرگسال هاست)
نقل قول: برای مثال : انیمیشن های رالف خراب کار -- انیمیشن کله کدو
رالف خرابکار آدم بدی نبود. حتی ذات بد هم نداشت. اما چون "شغل" کثیفی داشت همه فکر میکردن آدم خوبی نیست. این نگاه آشنایی هست.. تو جامعه خودمون نگاه کن. دیدی مردم با مرده شورها چطور رفتار میکنن؟ قشنگ طردشون میکنن انگلر آدمهای کثیف و قصی القبی ان. اما نیستن. رالف یک آدم خوب بود که یک شغل کثیف داشت و میخواست نگاه جامعه اش رو نسبت به خودش و امثال خودش تغییر بده
بازم روی این مسئله تاکید میکنم که نشان دادن آدم بد به عنوان یک اسطوره اصلاً کار شایسته ای نیست.
هر چقدر کاراکتر خوب کار شده باشه و گرافیگ انیمیشن بالا باشه این فقط بعد هنریه
دقیقا درسته. گرچه انیمه ای که آدم بدش خوب بشه هم داریم اما کم. معمولا همیشه خوبی پیروز میشه.
تو بیشتر این بازی ها، تمام قهرمان ها برای یه هد ف خوبی میرن آدم میکشن. حالا ذات آدمکشی بد هست ولی بالاخره اینا آدمهای خوبی ان البته بازی های شوتر آمریکایی که نه سر داره نه ته داره. شما باید به یه جایی برسین و بزنین همه رو بکشین! این بده!
نقل قول: هنر یک فرد مثل خیلی کار های دیگه میتونه تو کارهای خوب استفاده بشه و هم میتونه تو کار های بد استفاده بشه.
درسته! دقیقا مثل کیریتو که هنرش علاوه بر استعداد بازی، در جذب عشاق هم استفاده شده
مطالب مخصوص انیمه، مانگا، کارتون و کمیک مخصوص پارک انیمه
نقل قول: متاسفانه در اکثر انیمیشن های آمریکایی فقط بر جذابیت گرافیکی و جذب کودکان تمرکز شده. در حالی که ذره ای از یک زندگی واقعی رو به نمایش نمیزارن و فقط به دنبال فروش ، شهرت جهانی ، جذب کودکان و مخاطبین بیشتر هستند
شما انگار انیمه های اچی رو ندیدی که فقط واسه فروش بیشتر و طرفدار بین نوجوان ها همه چــــــــی رو نشون میدن! یعنی فقط کل کار چون اچی داره فروش میره. بازار انیمه ژاپن کثیفه. بیشتر کمپانی ها یه مقدار بسیار بالایی از سودشون رو از فروش انیمه های hen'tai به دست میارن که +18 هست. انیمه های ژاپن فقط 20% خوب داره. درصد زیادی از انیمه های نوجوان ها با فاکتور اچی اونم به میزان زیادی قاطی شده. شما اینو نمیبینی؟! شما این سیزن انیمه آکادمی اژدها سوار رو ببین. اونوقت متوجه میشی که انیمه ای که برای فروش هر کاری میکنه یعنی چی! (انیمه برای ژانر نوجوانه خیر سرش!)
تو آمریکا هم کارتون خوب داریم کارتون بد و بیخود داریم. (مثلا بن تن چیه؟ چی یاد میده؟ فقط تقلیدیه ضعیف از دیجیمون...چیزهایی که دیجیمون به بچه ها یاد میداد چی بود و این چیه!؟) اما این باعث نمیشه که بگیم آمریکا از ژاپن بهتره یا ژاپن از آمریکا...همشون یک بخش کثیف رو دارن..ژاپن کارتون کثیف هم داره که آمریکا نداره. مجله های ژاپنی که بعضیاشون داغونن داغون...فیلم هاشون.....ما نمیگیم ژاپن خوبه آمریک بده یا برعکس. همشون غولهایی هستن که یه کارای خوب دارن به ازاش 100 تا کار بیخود و بد.
ببخشید تو همون آمریکایی که کریستوفر نولان و هیچکاک فیلم خوب ساختن و سالانه فیلمهای اسکاری خوبی هست، سالانه بیشت از 80 تا فیلم*****ساخته میشه. تو ژاپن هم هست.
این ها چیزهای زیر پرده است. ما داریم راجع به فرق یک انیمه/فیلم/سریال عامی با یک فیلم/انیمه/سریال خوب حرف میزنیم
من نمیگم سورد آرت بده. کار ضعیفیه. اما در آخر بد و خوب رو سلیقه مخاطب نقد میکنه
من این انیمه (و انیمه های دیگه) رو از دیدگاه منطقی فردی خودم نقد میکنم. کسی که کارهای خوب دیده و این انیمه رو با کارهای خوب دیگه مقایسه میکنه. کسی که کارهای خاص و خوب نداره خب معلومه که اینو ببینه خوشش میاد
به یکی ماست پگاه بدی که یه من روش آبه میگه خوشمزه اس. به کسی که ماست سون کاله رو خورده اونو بدی میگه بی مزه است. اون اولی سون نخورده واسه همین اگه بهش بگن ماستی که تو داری میخوره مزخرف و بی مزه اس معلومه که گارد میگیره..چون بهتر از اونو نخورده
حکایت انیمه عادیه که همه دیدن و انیمه خوب و خاصه که من دیدم. حالا من هی داد میزنم ای مردم اینا آشغاله بیاین اینا رو ببینین. شما هم میگین کی گفته. این همه آدم دارن انیمه هایی که ما دیدیم رو میبینن هیشگی نمیگه بده. تو چی میگی
در مورد استاندار های بالای آموزشی :
دقت کنید که استاندارد های آموزشی انیمه ها توسط خود آمریکایی ها وضع شده و مشخصه که به نفع کی قوانینشون رو وضع کردن.
استانداردهای انیمیشن های آمریکا که توی "تلویزیون" پخش میشن خیلی سخت گیرانه تره. اونا به حذب خاصی نباید تعلق داشته باشن، تبلیغ دینی نکنن، در مورد نازی حرفی نزنن، آمریکا رو مسخره نکنن، حر حرفی رو نزنن...
دوبله های انیمه های ژاپنی به انگلیسی با میزان زیادی verbal cen'sor مواجه میشه. وقتی میگم زیاد یعنی خیلی زیاد. آمریکا هم هر انیمه ای رو از ژاپن نمیخره.
ژاپن استاندارد خاصی برای انیمه و پخشش تو تلویزیون نداره. فقط وقتی میخوان تو تلویزیون پخش کنن، میان بررسی میکنن که ما تو چه ساعتی پخش کنیم. (واسه همینه که بعضی انیمه های شونن رو آخر شب پخش میکنن). منتها اونا کار خودشونو میکنن. کارگردانها آزادن هر حرفی میخوان بزنن و هر چی میخوان (در حیطه قراردادشون) نشون بدن. تو انیمه بلک لاگون رسما نازی رو مسخره میکنن
تو انیمه های شونن معمولا آمریکا مسخره میشه
یه سری کارگردانهایی دارن که کلا سبک زندگی آمریکایی و اروپایی رو محکوم میکنن
تنها کسی که آمریکا تعهد داده که فیلم هاشو هیچ جوره س**نس*ر نکنه، کارهای شخص میازاکیه. که برای یکی از کارهای ضد جنگش یه دادگاه حسابی داشته. آمریکا به جز کارهای اون کارهای همه رو س**نس*ر میکنه. (معمولا موقع دوبله)
استانداردهای انیمه سازی ژاپن واسه خودشونه. برعکس اون چیزی که تو فکر میکنی اصلا ژاپن نمیذاره آمریکایی ها جولون بدن تو کشورشون و هر کار بخوان میکنن. (از لحاظ سیاسی و بین مردمشون اونا آمریکا رو خوب نمیبینن. گرچه مثل ایران خیلی رو دشمنیشون رو ابراز نمیکنن اما اجازه نمیدن هیچ کاری کنن) البته گاهی کمپانی ها برای اینکه کارشون در سطح جهانی فروش داشته باشه مشاورهایی از آمریکا استخدام میکنن که کارشون در آخر به بلوکه شدن توسط کشورها نخوره (مثل وقتی که سگا داشت سونیک رو روانه بازار میکرد. یک مشاور آمریکایی داشتن که بهشون گفت که بهتره سونیک دوست دختر و معشوقه نداشته باشه (چون توی توضیحات کاراکترش، یه رقاصه عاشق سونیک بوده). و سن رفتاری اش هم 15 ساله باشه...این کارو میکنن که فروششون تضمین شه و آمریکا یهو نزنه تحریم کنه اون محصول خاص رو)...به جز مشاوره، اونا نمیذارن کسی براشون استاندارد تعیین کنه.
نقل قول: شما برای هر انیمه زیر نام یه انیمیشن رو نام ببر که در گروه مخاطبین خودش آموزنده تر باشه ( انیمیشن های آمریکایی)
Toradora بهترین انیمه عاشقانه دنیا ( مخاطبین اصلی گروه سنی 14 تا 18 سال)
Kaichou wa Maid sama (مخاطبین اصلی 13 تا 18 ساله
5 Centimeters Per Second بهترین پویا نمایی سال (مخاطبین اصلی 10 تا 16
Naruto چند بار بهترین انیمه دنیا شد (مخاطبین متغییر از 6 سال تا 18
شما منظور منو از استاندارد بالا بد متوجه شدی.
من گفتم انیمیشن های آمریکا استاندارهای سختی دارن. حتما همشون آموزنده نیستن (مثل بن تن). فقط گفتم که، هر چیزی رو نشون نمیدن. یعنی نمیتونن که نشون بدن. چون قوانین سخت گیرانه ای دارن. نتیجه معمولا فیلمنامه های لوسیه (لوس تر از فیلمنامه های خوب بعضی انیمه ها)
واسه همینه که انیمه بیننده بیشتر داره. چون همه چی توش میذارن. چون میتونن فیلمنامه رو بپیچونن، به هرکی میخوان فحش بدن، قهرمان ها رسما آدمکش و قاچاقچی باشن (انیمه مرداب سیاه black lagoon ماجرای یک کارمند متعهد ژاپنیه که میره با دزدهای دریایی زندگی میگنه و شخصیت های دوست داشتنی دیگه اش، یکی آدمکش حرفه ایه، اون یکی قاچاقچیه، اون یکی دانشجوی اخراجی هاروارده و یک هکره. (رسما آموزنده!) البته این انیمه واسه بزرگسال هاست. کسایی که دیگه تربیت نمیخوان و یه فیلمنامه جدید میخوان
نقل قول: خوب اگه برای هر کدوم اینا یه معادل آمریکایی برتر گیر آوردی اون موقع میشه گفت استاندارد های انیمیشن های آمریکایی بالاتره
وقتی میگم استاندار منظورم استاندارد مثبت نیست! منظورم سختگیریه.
مثلا میگیم استاندارد مواد غذایی، تولید و واردات تو ایران بالاست. یعنی واسه اینا سخت میگیرن. آیا یعنی کیفیت مواد غذایی ایرانی ها بهتر از آمریکایی هاس؟ (کالباس گوشت خر؟) خیر. یعنی نمیذارن هر کسی هر چیزی رو وارد کنه و هر چیزی رو تولید کنه. مثلا نمیذارن کسی مشروب وارد کنه یا کسی بیاد گوشت خوک بفروشه تو ایران (هر چی هست رسمی نیست قاچاقیه)
منظورم اینه. اونا گیر میدن . گیر میدن. میگن اینجای فیلمنامه با قوانین آموزشی ما نمیسازه، اینجاش به یهودی ها فحش داده، اینجا داره تبلیغ دین اسلام/بودا/فلان/فلان رو میکنه، اینجا داره به بچه ها تصویرهای ناگوار نشون میده (مثلا انیمه آسمان آبی رومئو خیلی سر و صدا کرد چونکه ماجرا درباره یه بچه بود که پدر و مادرش میفروشنش که پول گیرشون بیاد و بچه هه میره دودکش پاک کن میشه و ماجراش درباره سختی های کودکان کار بوده، بعد اینو به بچه ها نشون میدادن! اون موقع خیلی سر و صدا کرد)، اینجا حرف ضد دولت زده، اینجا این لباس خیلی بازه سر و صدای مادر و پدرها در میاد، این رابطه بین کاراکتر x و y چندان مناسب این گروه سنی نیست...
نقل قول: هر جند استاندارهای آموزشی انیمیشن های ایرانی از هر دوی اینا بالاتره اما انیمیشن های ایرانی خیلی بد کار شدن
و فعلاً از رده خارج هستن چون مخاطب زیادی رو جذب نمی کنن.
باز هم همون قضیه گیر دادنه. انیمیشن های ایرانی که از آمریکا استاندارهای بالاتری دارن! (بیشتر گیر میدن) نتیجه اینه که کارها محدودتر میشه و نمیشه زیاد روشون مانور داد.
نقل قول: بگزارید یه آمار جالب از آمار بازدید انیمه Sword Art Online در همین سایت بهتون بدم.
در آرشیو انیمه های 2012 انیمه Sword Art Online دوم انیمه پر بازدید سال 2012 بود
در بین انیمه های با گرافیگ بالا و خوب سالهای بعد یعنی 2013 و 2014 هم این انیمه بازدید خیلی بالاتری داشته :
پر بازدید ترین انیمه های 2 سال اخیر در سایت - انیمه پارک
-2014-
Magi
Noragami
Nagi no Asukara
Kill La Kill
-2013-
Diabolik Lovers
Attack on titans [انیمه مورد علاقه من]
Ginga e Kickoff
حالا چطور میشه گفت این انیمه با این بازدید بالا : مزخرفه !!
هر چند این آمار تا الآن رو نشون میده باید منتظر تابستان بود و امار بازدید انیمه ها رو دید هم انیمه های 2013 و هم 2014 در فصل تابستان
بازدید هایشان حداقل دو برابر خواهد شد
با واژه mainstream آشنا هستی؟ یعنی چیزی که برای عامه خوبه و عامه خوششون میاد. من اینجا یک مخاطب خاصم. یک کسی که هر فیلمی نمیبینه و تمام زوایای انیمه رو حسابی نقد میکنه (با دیدگاه بزرگسالانه و کمال گرایی که در طی سالها "کار خوب" دیدن به دست آوردم.)
مخاطبی که مثل من خاص نیست، از انیمه هایی خوشش میاد که برای عامه جذاب هستن. بیشتر بودن مخاطبان دلیل بهتر بودن انیمه از نظر منطقی نیست.
ماگی: ضعف های شخصیتی علی بابا بسیار توی فیلمنامه تو ذوق میزنه. همچنین علاءالدین هم. این کار یک فیلمنامه نسبتا قوی داره (با توجه به تعداد بالای شخصیت ها) و یک ایده ناب. این انیمه یک کار بسیار خوب برای مخاطب نوجوانه و در نوع خودش خیلی خوبه
نوراگامی: ایده تقریبا جدید و فیلمنامه جالبی داره و شخصیت یاتو جالبه و همینطور رشد یوکینه. اما اشکالاتی هم داره. مثلا شخصیت فوق کودک یاتو که یه جاهایی میزنه بیرون. این کار پربازدید بود چون یه زیرنویس فارسی حسابی داشت که کار من بوده (وقتی ببینی تفاوت رو میفهمی چون من مترجمی کارمه) و اینکه یه ایده خوب برای ژانر نوجوانه. تو این سایت پربازدیده ولی تو همه جا که نیست!
ناگی نو آسوکارا: یک داستان عشقی با یک twist جذاب و یک فانتزی. مناسب ژانر نوجوان. فیلمنامه اش عادیه ولی به قول انگلیسی ها میگن this love story is better than twillight (یعنی این داستان عشقی هر چی باشه از تویلایت بهتره!)
کیل لا کیل: یه کار حدودا بیخود که کارگردانی خوبی داشت. موزیک متن ضعیفی داشت و به وسط هاش که میرسید بی معنی میشد. نقش دشمن اصلی فقط این بود که چایی بخوره. قهرمان اصلی هم که اول میخواست راز مرگ پدرش رو بفمه ، ولی بعد هدفش شد گرفتن حال ساتسوکی و خراب کردن مدرسه. راز مرگ پدرش هم بقیه بهش گفتن! این کار پر بازدید بود چون: 1- تو آپارات تبلیغشو کردیم 2- شروع جذابی داشت 3- تو سیزن خودش بهترین کار بود 4- کارگردانش یک انیمه برتر داشت .....اما اینا کار بهتر ندیدن. از همین کارگردان، انیمه تنجن توپا گورن لاگان هست که انیمه برتره با رتبه 5 در کل و رتبه 3 در شونن
گینگا اِ کیک آف: چون ایرانی ها کارتون فوتبالی دوست دارن. این انیمه واسه نوجوانهای 13-16 ساله. ماجرای یه سری بچه دبستانی که تیم میسازن ...تیکه خنده دار فیلمنامه: تیم بچه دبستانی ها با تیم بانوان بزرگسال تو قسمت های اول مسابقه میده و اونها رو میبره! بعد زن ها که منقلب شدن! به استعداد بچه ها پی میبرن و تصمیم میگیرن آموزششون بدن!
دیابولیک لاورز: یک انیمه عشقی که 6 تا خون آشامن، میخوان یه دختر لوس ننر رو خر کنن که از خونش بخورن! بعد دختره مشکل روانی داره از استرش غش میکنه...بعد خودش میره سمت اونا میترسه غش میکنه بعد اونا میخورنش. خب مرض داره. این انیمه پر مخاطبه تو سایت چونکه دخترهای 13-15 ساله سایت زیادن و این جور انیمه ها رو دوست دارن
حمله به دیوها: سومین مانگای پرفروش تو ژاپن. یک انیمه برای ژانر نوجوان که خون و خونریزی توش چپیده شده و داستان جذابی داره برای نوجوان ها. کارگردانی کار خیلی خوب بود. اما مشکل اصلی از فیلمنامه و توسعه کاراکترهاست که خیلی مشکل داره و به نظر یک مخاطب خاص (من) انیمه ایه که فیلمنامه ضعیفی داره. شخصیت ارن هم هر 10 دقیقه یه بار میگه من همه دیوها رو میکشم. بعد سه دقیقه بعد میپره یکیو به کشتن میده یکی از دوست هاش لت و پار میشن و آخرش هم یکی باید خودشو نجات بده....این انیمه برای نوجوان ها جذابه چون مخاطب خاص نیستن و وقتی پخش میشد انیمه درست و حسابی دیگه ای پخش نمیشد.
مقایسه یک سری فیلم mainstream آمریکایی و یک سری فیلم اسکار گرفته
1- توییلایت. یه سریال لوس در مورد عشق یه خون آشام به انسان (ایده جالب) ...بعد بازیگر خون آشام قیافه اش یه جوریه که دماغشو بگیری انگار میمیره و کلا بازیگرها ماست، فیلمبرداری مزخرف، فیلمنامه سطحی و mainstream. زوایای خاص نداره. اتفاق غمناک نداره، دیالوگ های با ارزش بالا نداره
میزان مخاطب: بسیار بسیار بالا
تعداد اسکار: 0
نامزدی اسکار: 0
جایزه: 2 برای جلوه های ویژه از فستیوال های کوچک
چرا جذابه؟چرا این همه مخاطب داره؟ فیلم عشقی جذابه. ایده نویی داره. پیچیدگی نداره و مخاطب زیاد لازم نیست مخشو به کار بگیره. کاراکترهای مکش مرگ ما. خوب همیشه برنده است. دشمن ها دوست میشن. مسابقه عشقی بین یک گرگینه و خون آشام سر یک دختر انسان، وفاداری به معشوق حتی بعد از پس زده شدن. صحنه های اکشن ، صحنه های عشقی، دشمنی که از اول معلومه کیه
2- سری فیلم ارباب حلقه ها. خلق یک دنیای مجازی. رابطه های پیچیده. بد خوب نمیشه. قهرمان ها میمیرن، با هم دعواشون میشه. صحنه های تاریک، فیلمنامه تاریک، دنیای مرموز، توسعه کاراکتری بسیار بالا. نیازه که به روابط دقت شه. شخصیت اصلی مکش مرگ ما نیست. عشق نافرجام، کارگردانی در سطح بسیار بالا و حرفه ای، جلوه های ویژه با صرف بودجه بالا، زوایای کارگردانی خوب، لحظه ها و دیالوگ های با ارزش زیاد
میزان مخاطب : پایین
تعداد اسکار: 6
نامزدی: 11
جایزه: 78 برای فیلمنامه، جلوه های ویژه و غیره
چرا جذاب نیست؟ چون فیلمنامه پیچیدگی داره و به خواست بیننده نیست. انتظارات بیننده mainstream و عامی برآورده نمیشه. عاشق ها به هم نمیرسن، صلح نمیشه. دنیا تاریکه، خیانت دیده میشه...بخشش وجود نداره..کار سنگینه و دیالوگهای سنگین حوصله سر برن. صحنه های درگیری کمه بیشتر صحنه هایی داریم که کاراکترها درس زندگی یاد میگیرن و فکر میکنن راجع به قسمت بعدی. بیشتر حل معماست و نمیخوان درگیری کنن
کارهای خوب، اونایی هستن که امتیاز بالا میگیرن و جایزه هایی مثل اسکار برای همین ان. برای اینکه کارهای عامی از کارهای خوب جدا بشن. چیزی که زیاده کار عامیه
ناروتو بهترین انیمه دنیا نیست. پر مخاطب ترینه. 10 ساله داره پخش میشه و در زمان خودش کار خوبی بوده که اهمیت دوستی رو نشون میده. اما کارگردانی ضعیفی داره و یه کار عادی تو ژانر خودش محصوب میشه. پر مخاطبه چون خیلی کشورها خریدنش و تو تلویزیون خودشون پخش میکنن. وان پیس هم کار خوبیه اما ضعف هایی داره. اما با توجه به اینکه یه انیمه/مانگا 10 ساله داره ادامه پیدا میکنه و ضعف های کمی داره خیلی قابل تقدیره البته. ولی باز یه کاره برای مخاطب عادی نه مخاطب خاص
رتبه بهترین انیمه دنیا بین کیمیاگر تمام فلزی 2009 و فیلم مالیخولیای هاروهیا سوزوکا دست به دست میشه
و رتبه بعدش یک انیمه قدیمیه با امتیاز 9. یک کاری که فیلمنامه منسجمی داره و بسیار عالیه و یک کار سنگین بوده (انیمه مال دهه 70 تا 80 هست)
انیمه خوب امتیاز بالا داره نه مخاطب زیاد.
نقل قول: عزیز در رقابت بین رقبا تقلب کار اشتباهیه نه وقتی که جون همه ی بازیکنان یه بازی تو خطره
این دیگه رقابت محسوب نمیشه که تقلب توش کار اشتباهی باشه.
اون انیمه رو هم ندیدم ولی نگاه میکنم ببینم ماجرای اون چیه؟
آره البته در مورد اضطرار هر جور تقلبی مجازه!
log horizon یه سری بازیکن به خاطر باگی که بعد از آپدیت پیش میاد، تو بازی گیر میکنن (سالهاست که بازی داره ران میشه) بعد اونا به جای اینکه یهویی برن حمله کنن به دیوهای بازی، با هم گروه تشکیل میدن و متحد میشن تا بتونن مقاومت کنن و با آزمون و خطا سعی میکنن بفهمن تو آپدیت جدید چی اضافه شده..تو این وسط هم یه سری ها میخوان سوء استفاده کنن. کاریه که روی منطق و روابط کاربرها فکر کرده
