بازگشت آلمان

[Schneider]

بعد از یه وقفه خیلی طولانی قسمت 7 هم رسید.مطالب مخصوص انیمه، مانگا، کارتون و کمیک مخصوص پارک انیمه

اشنایدر چند لحظه ای جلو در ورزشگاه مردد ایستاده بود.اول خواست تا به زمین برگرده و همه رو از برگشتنش با خبر کنه.اما یاد حرفهای بچه های تیم افتاد.
اشنایدر«مگه ممکنه؟یعنی اون پسر جای منو گرفته.دیگه من کاپیتان تیم ملی آلمان نیستم؟منظورشون از شوت 307 کیلومتری چی بود؟»
اشنایدر چیزهایی رو که دیده و شنیده بود رو نمیتونست بفهمه یا شاید هم باور نمیکرد.آخه تا زمانی که اون فوتبال بازی میکرد رکورد سریعترین شوت مال کاکرو با 255 کیلومتر سرعت و بعد از اون رکورد 233 کیلومتر بر ساعت کارلوس دوم بود و فایر شوت خودش هم با سرعت 226 کیلومتر سریعترین شوتها بودن اما اونها داشتن از شوتهای بالای 300 کیلومتر صحبت میکردن.
اشنایدر«بهتره برم با پدرم در موردش صحبت کنم.اون از این ماجرا بیشتر خبر داره.»
و بعد از این فکرها بود که به سمت خونه راهی شد ولی به خونه که رسید نتونست چیزی به زبون بیاره.چن هفته ای میگذره و اشنایدر تنهایی با وسایل بدنسازی و در زمین فوتبال باشگاه پدرش در ساعتهای خالی باشگاه به سختی تمرین میکنه.احساس میکنه که با روزهای اوجش تقریبا فرقی نداره اما هنوز با دیدن فیلم بازیهای فلیشر و مولر حس میکنه که با اونها خیلی فاصله داره.
اشنایدر«سلام پدر.»
ریچارد«سلام کارل؟امروز چطوری پسرم؟»
اشنایدر«خوبم مرسی.میتونم چنتا سوال ازتون بپرسم پدر؟»
ریچارد«بگو پسرم من برای تو همیشه وقت دارم»
اشنایدر«پدر...پدر شما مطمئنید که اتفاقات این چند سال فوتبال کشور رو تمام و کمال برام تعریف کردین؟»
ریچارد«آره.. من چیزی رو از تو پنهان نکردم،ممکنه چیزی رو یادم رفته باشه اما پنهاش نکردم»
اشنایدر«چرا به من نگفتین که فلیشر انقدر بازیش از من بهتره»
ریچارد«نه کارل،اون از تو بهتر نیست.هر دوتون خوبین اما نمیشه گفت کدومتون بهتره»
اشنایدر«اما پدر سرعت شوت اون نزدیک 90 کیلومتر از بهترین شوت من بیشتره و اونوخت شما میگین که ما در یه حد هستیم؟»
ریچارد«خب تو اینارو از کجا میدونی؟...البته لازم نیست خودتو ناراحت کنی.وختی به تیم برگردی مسلما بازوبند کاپیتانی مال تو میشه»
اشنایدر«مهم نیست که من این اطلاعات رو چطور بدست آوردم.مهم اینه که همه بچه ها این 3 سال رو از فرصتشون استفاده کردن و بازیشون رو بهتر کردن ولی من رو اون تخت لعنتی دراز به دراز افتاده بودم.نه پدر من کاپیتان نیستم و نخواهم بود.چون همیشه بهترین بازیکنه که استحقاق کاپیتان بودن رو داره و فلیشر خیلی از من بهتره.به نظرم نبودن من تو تیم بزرگترین کمک به بچه ها به حساب میاد.»
ریچارد«حالا چرا انقدر ناراحتی؟اصلا بیا بریم پیش یکی از دوستام تا مهارت فوتبالتو بهش نشون بدی،اینجوری شاید خودت هم باور کنی که هنوزم یه بازیکن حرفه ای هستی.امپراطور فوتبال رو که یادت میاد.»
اشنایدر«اما پدر...»
ریچارد«اما و اگر نباید بیاری همین حالا راه میفتیم»
اشنایدر و پدرش با هم به سمت باشگاه اشتوتگارت میرن که دوست ریچارد مربی اون باشگاه بود.اونها بعد از 15 تا 20 دقیقه به باشگاه میرسند.
مربی اشتوتگارت«سلام ریچارد.چی شد بی خبر اومدی؟»
ریچارد«سلام مربی!باهات یه کار مهم داشتم»
مربی اشتوتگارت«خب بگو ببینم چه کاری تو رو این موقع روز به اینجا کشونده؟»
ریچارد«میخوام پسرم به شکل ناشناس تو تیم 18 ساله های باشگاه به طور تمرینی بازی کنه.»
بعد از موافقت مربی تیم اشتوتگارت اشنایدر کلاه سرش میزاره تا شناخته نشه و با لباس فوتبال تیم وارد زمین میشه و با بازیکنهایی که 4 سال از خودش کوچکترن مسابقه میده.در طول مسابقه توپ بارها به اشنایدر میرسه و اون به سمت دروازه حریف شوت میکنه که نتیجه بازی 4 بر 2 به نفع تیمی که اشنایدر توش بوده تموم میشه.
ریچارد«خوب دیدی پسرم تو هنوز هم یه ستاره هستی.حالا بزار تا مربی تیم هم تحلیل بازی رو برات انجام بده»
مربی اشتوتگارت«خیلی خوبه.تو تونستی3 گل رو به تیم اصلی باشگاه بزنی و سرعت انتقالت هم خوب بود.توپگیری قوی داری و مهمتر از همه پیشبینی خیلی دقیقی هم داری.و سرعت بهترین شوتی هم که زدی در لحظه برخورد 194 کیلومتر بر ساعت بود که قابل تحسینه.»
در همین لحظه بازیکنان تیم به اتوبوسی اشاره میکنن که تازه به محوطه ورزشگاه وارد شده.
بازیکنان اشتوت گارت«اومد...مربی بچه های لور کوزن رسیدن....»
مربی اشتوتگارت«منو ببخش ریچارد ولی ما با لورکوزن یه بازی تمرینی داریم.ستاره تیمشون فلیشر هم قراره تو بازی امروز باشه،البته مولر رو با خودشون نیاوردن.»
اشنایدر«چی؟فلیشر هم قراره باهاشون بازی کنه؟»
بازیکنها خیلی سریع خودشون رو گرم میکنن و به سمت زمین راهی میشن.توپ به لور کوزن میرسه و بازیکن لورکوزن همون اول کار به فلیشر پاس میده.فلیشر هم از همون وسط زمین یه شوت الماسه میزنه و لورکوزن در اولین دقیقه بازی به گل میرسه.
اشنایدر با دیدن بازی و مهارت فلیشر با تمام وجود از مربی اشتوتگارت خواهش میکنه که اجازه ورودش به زمین رو بده اما مربی به این آسونی قبول نمیکنه و بعد از پایان نیمه اول بر اثر اصرار اشنایدر بالاخره اجازه میده که اون 15 دقیقه آخر رو به جای یه بازیکن مصدوم تو زمین باشه.لحضه ای که اشنایدر وارد زمین میشه نتیجه بازی 16 بر 2 به نفع تیم لورکزن که از این 16 گل 14 تاش توسط فلیشر زده شده و اون دوتای دیگه رو هم فلیشر پاس گلش رو داده.
اشنایدر«ببینم دیگه چه کارایی بلدی.»
فلیشر«اون بازیکن تازه وارد رو نمیشناسم.قبلا تو نیمکت ذخیره های اشتوتگارت هم ندیدمش»
بازی دوباره شروع میشه و توپ به اشنایدر میرسه.اشنایدر با تمام قدرت به سمت دروازه حریف میتازه و آماده شوت زدن میشه.
اشنایدر«با این آتیش بسوز!!!!چی شد؟!!»
در همین لحضه فلیشر شوت اشنایدر رو به سادگی تو هوا میقاپه و باسرعت زیاد به سمت دروازه اشتوتگارت میره.
اشنایدر«چه سرعت عملی!بازیش با فیلمش خیلی فرق داره.ولی نمیزارم گل بزنه.»
فلیشر«بازیش بدک نیس اما حالاها باید تمرین کنه»
و فلیشر خیلی زود گل بعدی رو هم میزنه.در طول مسابقه اشنایدر و فلیشر تا دقایق آخر با هم رو به رو نمیشن تا اینکه فلیشر در لحظات آخر توپ رو به چنگ میاره و تنها اشنایدره که جلوش وایستاده.
اشنایدر«نشونت میدم فلیشر»
فلیشر«اون پسر با خودش چی فکر کرده»
در یه آن اشنایدر یه تکل خیلی سریع روی فلیشر میره تا توپ رو از اون بگیره اما قدرت فلیشر به حدی زیاده که اونو به سمتی پرتاب میکنه.
اشنایدر به سختی از جاش بلند میشه و بعد از چند ثانیه مسابقه با نتیجه 18 بر 3 به نفع لورکوزن تموم میشه.همه بازیکنها از زمین به رختکن میرن.و فلیشر با پوزخند به اشنایدر که تازه خودشو جمع و جور کرده نگاه میکنه.
فلیشر«زحمتتو کشیدی پسر!!!»
اشنایدر«لعنتی!!!اون از من خیلی بهتره.من هیچوقت نمیتونم به اون برسم.»
و اشنایدر با این رویارویی تلخ برابر فلیشر احساس سرخوردگی و ناتوانی میکنه.چند دقیقه بعد میره به سمت پدرش و گرمکنش رو از اون میگیره.
اشنایدر«پدر...من دیگه بدرد تیم آلمان نمیخورم.فک کنم امروز این به هر دومون اثبات شد.میخوام برای همیشه از فوتبال کناره گیری کنم.امیدوارم منو درک کنید»


پایان قسمت هفتم