بازگشت آلمان

[Schneider]

خب قسمت بعدی رو هم نوشتم.

به اون جایی رسیدیم که اشنایدر به همراه الی به شهری که گیرا گفته بود در تبت رسیدند و به طور اتفاقی اون مرد عجیب که نوبا نام داشت رو دیدند البته پیدا کردن اون مرد هم اصلن کار سختی نبود چون خالکوبی بزرگی نیمه راست صورتش رو پوشونده بود که متنی رو به زبان تبتی روایت میکرد.و محل کارش هم مشخص بود.
-هی الی!!!
-چی شده چرا آروم حرف میزنی کارل؟
-به نظرم اون آقایی که کنار ستون ایستاده باید خودش باشه.
-همون مرد بودایی عجیب و غریب رو میگی.
-آره دیگه پس برا چی اینهمه کوبیدیم اومدیم تبت؟!!!
-ببخشید...سفر خیلی خستم کرده.
-خب پس بریم باهاش صحبت کنیم.
-بریم.
-سلام.شما آقای نوبا دعا نویس هستید.
مرد با چهره ای سرد جواب اشنایدر رو داد.
-سلام. و چرا باید جواب این سوالت رو بدم؟یادم نمیاد کسی شبیه تو رو بشناسم!!!
اشنایدر که از رفتار عجیب نوبا متعجب شده بود...تته پته کنان سعی کرد طوری خوش رو معرفی کنه که اون متوجه بشه.
-اام.. من یه فوتبالیستم و دوست ژاپنیتون آقای...
که نوبا حرفش رو قطع کرد
-پس گیرا تو رو فرستاده.قبلن هم یکی دیگه رو فرستاده بود.نمیدونم چطور یه اشتباه رو دو بار تکرار میکنه.به هر حال من چیزی ندارم که به تو یاد بدم.حالا هم هر چه سریعتر برگرد به همون جایی که ازش اومدی مرد غربی!!!!!!
و بعد از گفتن این جملات وارد یکی از مغازه ها شد.اشنایدر هنوز مات و متحیر بود که چطور همچین اتفاقی افتاده و چرا نوبا حاضر به آموزش اون نشده.اصلن اگه نمیخاسته به کسی آموزش بده چرا این پیشنهاد رو به گیرا داده و...بی اختبار دنبال مرد به مغازه رفت که ناگهان مرد تنومندی اجازه نداد به داخل مغازه وارد بشه.
-چی؟لطفن اجازه بده برم تو؟
-نمیشه آقا جناب نوبا الان مشغول دعا نوشتن هستن و کسی اجازه ورود به اتاق ایشون رو نداره.
-بزار برم دیگه انقدر اذیت نکن.من این همه راه رو برای دیدن اون به اینجا اومدم.
-حق با شماست اما ایشون اینطور خاستن.
-پس حداقل بگو کی کارش تموم میشه؟
-معلوم نیست شاید یک ساعت دیگه،شاید هم تا شب طول بکشه.
بعد از این مکالمه اشنایدر نگاهی به داخل مغازه انداخت و سرش رو انداخت پایین و پیش الی برگشت...که صدای قهقه الی حواسش رو برگردوند سر جاش
-من همه چیو دیدم...چقد قیافت خنده دار شده بود.
اشنایدر اول مات و منگ به الی نگاه کرد و بعد خودش هم خندش گرفت و گفت.
-نمیدونم چرا انقدر عصبانی بود...
و بعد با لحن کمی جدیتر گفت
-اما من صبر میکنم تا کارش تموم شه تا دوباره برم سراغش...اگه میخای تو برو یه جا پیدا کن برا استراحتت من همینجا هستم.
-نه منم ترجیح میدم همینجا پیش تو باشم...
با شنیدن این حرف الی اشنایدر احساس خوبی بهش داد ناخودآگاه یاد قدیم و دوران بچگیش افتاد که بیشتر زمانی که تمرین نمیکرد رو با الی میگذروند.پوزخندی زد و رفت تا جلو مغازه رسید و همونجا دوزانو نشست.الی هم چند قدم اونورتر کنار دیوار ایستاده بود تا آفتاب سوخته نشه.نزدیک یک ساعت گذشته بود ولی هیچ حرفی بین اون و الی رد و بدل نشده بود.حس نوستالوژی عمیقی وجود اشنایدر رو در بر گرفته بود و همینطور احساسات عجیب دیگه ای که نمیشد با کلمات گفت.شاید مثل حس گشتن دنبال گنج تو باغچه خونشون در زمان بچگی بود اما قشنگتر.این چند مدت خیلی درگیر تمریناتش شده بود و زیاد برای الی وقت نداشت...تو همین فکرها بود که یهو یه جفت پا دیدش رو محدود کردن.سرش رو بالا گرفت تا بفهمه صاحبشون کیه و نوبا رو دید که دست به سینه به اون خیره شده بود.
-ببین پسر!من یه اشتباه رو دو مرتبه تکرار نمیکنم.پس بهتره راهت رو بگیری و بری.
-خب من هم با شما موافقم و قرار نیست یه اشتباه رو دوباره تکرار کنید.
-مثل اینکه متوجه نشدی چی گفتم.
این بار اشنایدر با لحن محکمتری جواب داد
-چرا آقای نوبا!کاملن منظورتون رو متوجه شدم اما اگر اجازه بدین منم حرفهایی دارم که لازم میدنم شما باید از اونها مطلع بشید.
و اشنایدر ماجرای زندگیشو از چند سال قبل تا اون لحظه برای نوبا بازگو کرد.
-نوبا سری تکان داد و گفت شنیدم چی گفتی...شاید بتونم بهت آموزش بدم البته شاید!!!دنبالم بیا تا بریم خونه ی من باید بیشتر با هم صحبت کنیم.
اشنایدر تو پوستش نمیگنجید و مثل طرقه بالا و پایین میپرید.
-خیلی خوشحال نباش گفتم که شاید!هنوز باید بیشتر در موردش صحبت کنیم.حالا سریعتر راه بیفت که باید بریم.
اشنایدر تو چشمهای الی نگاه کرد و لبخندی حاکی از خوشحالی به لبهاش نشست.دست در دست هم به دنبال نوبا به راه افتادن.هنوز چند قدمی نرفته بودن که نوبا سرش رو برگردوند و با تعجب به اونها نگاه کرد.
-این هم قراره با تو باشه؟
-آره البته ایشون الی خانم هستن.
-دختر خوشگلیه چی کارته؟!!
اشنایدر نمیدونست چی بگه که الی پیشدستی کرد و گفت ما از بچگی با هم دوستیم.
-خوبه خیلی حاضر جواب هم هست.
اشنایدر از طرز برخورد نوبا در مورد الی ناراحت شد اما به روی خودش نیاورد.در اواسط راه نوبا چنتا متلک دیگه هم به اشنایدر و الی گفت که اشنایدر رو خیلی ناراحت کرد اما باز هم به روی خودش نیاورد.در عوض الی حسابی جواب نوبا رو پس میداد.تا اینکه بالاخره به خونه نوبا رسیدند.به خانه که وارد شدند نوبا لیوان آبی نوشید و سیگارش رو روشن کرد.
-بیا تو هم امتحان کن تو این هوا خیلی میچسبه.
اما اشنایدر با حرکت سر گفت که سیگار نمیکشه.
-راستش در مورد خاستت فکر کردم تا حدی منطقیه البته در مورد اون دوست زبون درازت هم یه چیزی هست که باید بهت بگم.اگر میخوای شاگرد من باشی باید اون دختر رو بفرستی پیش باباش اگر نه باید بی خیال من بشی.
اشنایدر که با این حرف نوبا دستهاش از شدت عصبانیت میلرزیدن جواب داد
-آقای نوبا شما از اول راه به بهترین دوست من توهین کردید و اینجا هم دارید به اون توهین میکنید اگر میبینید بهتون چیزی نگفتم فقط به خاطر احترامیه که برای بزرگترها قائل هستم.شما میگید اون نباید اینجا حضور داشته باشه اما من عاشق الی هستم و حاضر نیستم حتا 1 ثانیه به خاطر شاگردی شما اون رو از خودم برنجونم.خیلی دلم میخاست شما استاد من باشید اما مثل اینکه نمیشه.
-پسر گستاخ از اولش هم میدونستم نباید به یه اروپایی مثل تو زیادی رو داد.هرگز شاگرد من نخاهی شد واقعن برات متاسفم.
-پس دیگه حرفی نمیمونه.خداحافظ جناب نوبا.
و با گفتن این حرف،نوبا وارد اتاقش شد و الی و اشنایدر به سمت در خروجی که در انتهای حیاط خونه قرار داشت به راه افتادن.به محض باز کردن در اشنایدر و الی چیزی رو دیدن که در جا خشکشون زد و زبونشون بند اومد.نوبا که چند ثانیه پیش به داخل اتاق خونش رفته بود جلو در خروجی حیاط ایستاده بود با لبخند به اونها نگاه میکرد.
-یادت باشه واقعیت همیشه اونی نیست که میبینی.به هر حال بهت تبریک میگم مرد جوان...تو از 3 آزمون من سربلند بیرون اومدی.پایداری اولین آزمون تو بود که نو بازار موفق به اثباتش شدی.صبر و استقامت هم دومین آزمونت بود که با وجود گستاخی من حاضر نشدی به بزرگتر از خودت توهین کنی و آخرین آزمونت اثبات عشقت بود که همین الان سربلند ازش بیرون اومدی از همین امروز میتونیم تمرین رو شروع کنیم البته اگر تو مایل باشی....
-اشنایدر هنوز مبهوت اتفاق افتاده مونده بود با صدایی خفه گفت
منم حاظرم استاد....

پایان قسمت 14

راستی نظر فراموش نشه....