بازگشت آلمان

[Schneider]

خب قسمت بعدی هم همونطور که قولشو داده بودم رسید.

هواپیما ساعت 11 شب پرواز کرد و چون اشنایدر خیلی خسته بود از همون ابتدای پرواز خابش برد.7 ساعت بعد با صدای مهماندار بیدار شد.وقتی از هواپیما پیاده شد احساس عجیبی بهش دست داد.یاد اولین سفرش به ژاپن افتاد که با همتیمیهاش برای مسابقه اومده بودن.اما چیزی که بیشتر فکرش رو درگیر کرده بود الی و حرفهاش بود.تو همین فکرها بود که دید جلو در باشگاه نانکاتسو ایستاده.در نیمه باز بود و رفت تو.باشگاه 2 زمین داشت که تو هر کدومش 2 تا تیم داشتن تمرین میکردن اما هیچکدوم از بازیکنها آشنا نبودن.اشنایدر یکی دو دقیقه بازی تمرینی رو تماشا کرد و بعد خاست که برگرده که یهو یه صدایی ازش پرسید.ببخشید شما اینجا چه کاری دارین؟صدا براش یه مقدار آشنا میومد اما نه اونقدر که صاحبش رو بشناسه.روشو برگردوند تا ببینه کیه.صدا،صدای جون میسوگی بود که با دیدن اشنایدر خشکش زده بود و با دهن نیمه باز به اون نگاه میکرد.
میسوگی«ا...اشنایدر؟!»
اشنایدر«آره خودمم.توقع دیدن منو نداشتی؟»
میسوگی«اما من...یعنی ما فکر میکردیم که تو الان...»
اشنایدر«باید تو کما باشم؟»
میسوگی«آخه هیچ کس خبری از بهبودی تو به ما نداده بود.»
اشنایدر«خب به هر حال الان من اینجام.بقیه بچه ها،واکابایاشی،سوباسا و بقیه کجان؟»
میسوگی«الان دیگه باید تو زمین تمرین تیم ملی باشن.آخه باید خودشونو برای جام جهانی آماده کنن»
اشنایدر«میتونی منو به اونجا ببری؟»
میسوگی«الان من باید به بچه ها آموزش بدم اما به جاش میتونم آدرس اونجا رو برات رو کاغذ بنویسم تا خودت بری پیششون.»
بعد از این مکالمه اشنایدر آدرس رو از اون گرفت و به محل تمرین بازیکنهای ژاپن رفت.مسیر خیلی طولانی نبود و اشنایدر خیلی سریع رسید.جلو در ورودی بر عکس زمین تمرین نانکاتسو خیلی شلوغ بود و چن نفر محافظ هم جلو در ایستاده بودن و جلوی ورود مردم عادی رو میگرفتن.اشنایدر جلو رفت اما محافظها اجازه ورود بهش ندادن.اشنایدر چن دقیقه ای رو صرف متقاعد کردن مامورین کرد اما اونها راضی نشدن.که در این حین ایشیزاکی که عادت به زود بیدار شدن نداشت و خاب مونده بود به ورزشگاه رسید.
ایشی«برید کنار مگه نمیبینین بازیکن حرفه ای ژاپن داره وارد میشه»
اشنایدر با شنیدن صدای اشی رو به اون کرد و در همین لحظه ایشی اشنایدرو دید.
ایشی«خدای من این غیر ممکنه؟اشنایدر تو هنوز زنده ای؟ولش کنین،بزارین بیاد داخل.چطور اونو نمیشناسین اون...»
که با اشاره چشم اشنایدر ایشی ساکت شد و حرفش رو تغییر داد.
ایشی«اون یه کارشناس حرفه ایه فوتباله بزارین بیاد داخل.»
اولش محافظها با حرف ایشی مخالفت کردن اما وقتی اون مسئولیت ورود اشنایدر رو قبول کرد اجازه ورود اون رو به ورزشگاه دادن.
بازیکنهای ژاپن به دو تیم تقسیم شده بودن و داشتن با هم مسابقه میدادن.20 دقیقه بشتر تا پایان مسابقه تمرینی نمونده بود و نتیجه 2 بر صفر به نفع یکی از تیمها بود.اشنایدر با دقت به بازی ژاپنیها نگاه میکرد و تونست همه ی بازیکنهایی که میشناخت رو تو زمین پیدا کنه.تیمی پیش افتاده بود سه بازیکن مهم داشت که شامل سوباسا،تارو و واکی بایاشی میشد.جالب بود که هیچ کس حتا هینو و شینگو هم نتونسته بودن به واکی گل بزنن.اما یه نفر تو هیچکدوم از تیمها و حتا تو نیمکت ذخیره ها نبود.بله چیزی که عجیب به نظر میرسید نبودن کاکرو یوگا تو هیچ کدوم از تیمها بود.دقایق آخر بازی بود و یه موقعیت عالی برای هینو در پشت محوطه جریمه پیش اومد.
هینو«از همینجا گلش میکنم...»
هینو این رو گفت و با قدرت عجیبی شوت وحشتناک خودش رو روانه ی دروازه واکی بایاشی کرد.اشنایدر باورش نمیشد که تو بازیکنهای ژاپنی کسی غیر از سوباسا و کاکرو بتونه همچین شوتی رو بزنه.شوت سرکش هینو به طرف راست دروازه منحرف شد و میخاست گل بشه که با واکنش خارق العاده ای واکی بایاشی مهار شد.واکی با یه دست همچین شوتی رو گرفت.هینو خشکش زده بود و همینطور خیلی هم ناراحت بود.بازی با پاسی که واکی به سوباسا داد دوباره شروع شد.تنها 10 ثانیه تا پایان بازی نمونده بود که سوباسا و تارو جلو دروازه ی واکاشی بودن.تارو سریع به سمت دروازه شوت کرد البته شوتش اونقدر ها محکم نبود اما چرخش زیادی داشت که در این لحظه سوباسا دوباره به توپ ضربه زد و علاوه بر شیرجه ی سریع واکاشی توپ گل شد.بازی با نتیجه 3 بر0به نفع تیم سوباسا تموم شد.بعد از مسابقه ایشی همه رو از اومدن اشنایدر با خبر کرد.واکی با شنیدن این خبر به سمت اشنایدر دوید و اونو در آغوش گرفت.
واکی«اوه پسر فک نمیکردم بازم بتونم ببینمت.خدا رو شکر...»
اشنایدر«آره بالاخره زمانش رسید...بازیت خیلی پیشرفت کرده بهت تبریک میگم.هنوزم کسی از پشت 18 قدم نمیتونه بهت گل بزنه؟»
واکی«آره دیگه پس چی فکر میکردی؟البته هنوز اولین کسی که از پشت محوطه جریمه بهم گل زد رو فراموش نکردم!!!»
اشنایدر «آره اما دیگه فک نکنم بتونم همچین کاری بکنم.»
واکی«چطوره امتحانش کنیم؟»
سوباسا«چی کارش داری واکی بزار یکم با ما باشه»
اشنایدر«اوه سوباسا تو اصلن از آخرین باری که دیدمت عوض نشدی.گل آخری هم که زدی خیلی قشنگ بود...»
سوباسا«خجالتم میدی اشنایدر.اونقدرام خوب نبود.البته برای این شوت خیلی با تارو تمرین کردیم.چرخش توپ از تارو و سرعت و جهتش هم به عهده منه...»
اشنایدر با دوستان ژاپنیش یکی دو ساعتی رو اختلاط کرد و بعد با هم یه بازی تمرینی انجام دادن.
واکی خیلی قوی شده بود و اشنایدر حتا یه گل هم نتونست بهش بزنه.حتا فایر شوت رو از داخل محوطه 18 قدم میگرفت.بعد از بازی و رفتن بقیه بازیکنها اشنایدر تمام ماجرا رو برای واکی بایاشی تعریف کرد.واکی سری تکون داد و گفت
«میدونی کارل 6 ماه برای تمرین زمان کمیه اما پیشرفت کردنت تو این 6 ماه غیر ممکن نیست.حرفات درستن و برزیل و خیلی از تیمهای دیگه تو این مدت خیلی پیشرفت کردن.»من لیست بهترین بازیکنهای حال حاضر و کسایی که از تو بهترن رو میتونم در اختیارت بزارم.به یاد داشته باش اونها قبل از به کما رفتنت از تو بهتر نبودن و با تمرین قویتر شدن.
شماره 8:رامون ویکتورینو سرعتش خیلی زیاده و به شدت خطرناکه.
شماره 7:هینو بازکن ژاپنی جدیدی که به تازگی وارد تیم ما شده.باید بگم شوتهاش خیلی قوی هستن.
شماره 6:استفان لوین بازیکنیه که با هیچ کس شوخی نداره و سبک شوت زدنش به طور کلی متفاوته.
شماره5:براین کرایفورد کسی بود که دست چپ منو با شوتش شکوند و با تمریناتی که داشته قویتر هم شده.خبرهایی از بهبود کامل قلبش هم به دستم رسیده.
شماره4:کارلوس سانتا ی برزیلی با اختلاف کمی با کاکرو یوگا رتبه چهارم رو داره.اون به روبات فوتبال هم معروفه و کمتر کسی میتونه از نظر قدرت بدنی بهش برسه.
شماره3:کاکرو یوگا که خودت خوب میشناسیش،اخیرن هم شوت جدیدی به نام چنگال ببر رو یاد گرفته که باید بگم قدرتش وحشتناکه و حتا منم توانایی گرفتنش رو ندارم!!!الان هم داره تو یکی از باشگاه های برزیل توپ میزنه و اینجا نیست.
شماره2:فلیشر که بازیکنیه که در نبود خودت به آلمان اومد و الان با شماره 13 کاپیتانه.باید علت برتریش به سانتانا و کاکرو قدرت و استقامتیه که داره دونست.کمتر کسی میتونه پا به پاش بدوه و از کیفیت بازیش کم نشه.البته شوت الماسه هم مختص این بازیکنه و یه جورایی دفع کردنش غیرممکن به نظر میاد.
اما شماره1:خیلیها معتقدن که سوباسا بهترین بازیکنه جهانه اما به نظر من کومبرا برزیلی هم مدعی این مقام به حساب میاد.البته الان حدود 1 ساله که کسی از اون خبری نداره.
اشنایدر«راستی واکی تو هنوز هم بهترین دروازبان جهان باید باشی یا مولر جاتو گرفته؟!»
واکی«نه امسال من و مولر با هم دوم شدیم...»
اشنایدر«چی برای چی دوم؟مگه کسی هس که از شما دوتا بهتر باشه؟»
واکی«آره...سالیناس دروازبان برزیل کسیه که امسال بهترین دروازبان شد.البته باید بگم شایسته این مقام هم هست.راستشو بخای خودمم قبول دارم که از اون بهتر نیستم»
اشنایدر«چی؟!مگه ممکنه؟چطور به همچین نتیجه ای رسیدی؟»
واکی«کاکرو چن هفته پیش اینجا بود و ماجرایی راجع به اون برام تعریف کرد.کاکرو هم تو یه تیم برزیلی بازی میکنه و تیمشون برابر سائو پائولو که سالیناس دروازبانش بود2بر0شکست خورد.اون گفت که تا به حال هیچوقت همچین دروازبانی رو ندیده و به نظرش تمام تمریناتی که تا به حال داشته در برابر این دروازبان بی اثره.در حالی که من شوت چنگال ببر رو از پشت 18 قدم به سختی با مشت دفع میکنم سالیناس اونو از همین فاصله با یه دست میگیره!!!خودمم تا فیلم بازی رو ندیدم قبول نکردم اما بعد از دیدن فیلم....»
اشنایدر«اما...اما کاکرو ...کاکرو کسیه که زندگیشو در راه این تمرینات گذاشته پس چطور نتونسته حتا یه گل هم به اون بزنه؟»
واکی«این سوالیه که فقط مربی سابق میوا که مربی شخصی کاکرو هم بود جوابشو میدونه»
اشنایدر«پس احتمال برد تیم ما از برزیل تقریبن صفره»
واکی«متاسفانه باید بگم باهات موافقم.اشنایدر بازی تو ضعیف نیست تازه خیلی هم قویه اما باید قبول کنی قدرت و استعدادت به تو بیشتر از این اجازه نمیده...مگر اینکه...»
اشنایدر«مگه چی؟»
واکی«مگه اینکه پیش یه مربی حرفه ای تمرین کنی.البته تمرینات تو این 6 ماه باید خیلی فشرده و سخت باشن.من توصیه میکنم بری پیش مربی سابق کاکرو»
و با این توضیحات بود که اشنایدر به سمت باشگاه میوا به راه افتاد اما زیاد مطمئن نبود چون 6ماه زمان خیلی کمی بود و مهمتر اینکه آیا این تمرینات میتونستن به اون کمک کنن تا به رویای خودش و قولی که به الی داده بود برسه...

پایان قسمت9