داستان کوتاه

[yotab]

ابراز عشق
یک روز معلم از دانش آموزانی که در کلاس بودند پرسید:ایا میتوانید راهی غیر تکراری برای ابراز عشق بیان کنید؟

برخی از دانش آموزان گفتند،با «بخشیدن»عشقشان را معنا میکنند،برخی«دادن گل و هدیه»و«حرف های دلنشین»را،راه بیان عشق عنوان کردند و شماری دیگر هم گفتند«با هم بودن در تحمل رنج ها و لذت بردن از خوشبختی»را،راه بیان عشق میدانند.در آن بین،پسری برخاست و پیش از این که شیوه ی دلخواه خود را برای ابراز عشق بیان کند،داستانی تعریف کرد:

یک روز زن و شوهر جوانی که هر دو زیست شناس بودند،طبق معمول برای تحقیق به جنگل رفتند.آنان وقتی به بالای تپه رسیدند،در جا میخکوب شدند!یک ببر بزرگ،جلوی زن و شوهر ایستاده و به آنان خیره شده بود.شوهر،تفنگ شکاری به همراه نداشت و دیگر راهی برای فرار نبود.

رنگ صورت زن و شوهر پریده بود و در مقابل ببر گرسنه،جرات کوچک ترین حرکتی را نداشت.ببر،به طرف آنان حرکت کرد.همان لحظه،مرد زیست شناس فریاد زنان فرار کرد و همسرش را تنها گذاشت.بلافاصله ببر به سمت شوهر دوید و چند دقیقه بعد صدای ضجه های مرد جوان به گوش زن رسید...ببر رفت و زن زنده ماند.

داستان که به اینجا رسید ، دانش آموزان شروع کردند به محکوم کردن آن مرد.

در آن لحظه ، پسرک از هم کلاسی های خود پرسید:آیا می دانید آن مرد در لحظه های آخر زندگی اش چه فریاد می زد؟

بچه ها حدس زدند،حتما از همسرش معذرت خواسته که او را تنها گذاشته!

آن پسر جواب داد:نه!آخرین حرف مرداین بود که:«عزیزم، تو بهترین مونسم بودی.از پسرمان خوب مواظبت کن و به او بگو پدرت همیشه عاشقت بود.»

در حالی که قطره های بلورین اشک،صورت پسرک را خیس کرده بود او ادامه داد:همه زیست شناسان می دانند ببر فقط به کسی حمله می کند که حرکتی انجام میدهد و یا فرار می کند.پدر من در آن لحظه وحشتناک،با فدا کردن جانش،پیش مرگ مادرم شد و او را نجات داد.این صادقانه ترین و بی ریاترین راه پدرم برای بیان عشق خود به مادرم و من بود.