شعر های زیبا

[sahele_sheni]

بهترین ِ بهترین ِ من

زرد و نیلی و بنفش
سبز و آبی و کبود!
با بنفشه ها نشسته ام٬
سال های سال ٬
صبح های زود.
در کنار چشمه‌‌‌ سحر
سر نهاده روی شانه های یکدگر٬
گیسوان خیسشان به دست باد٬
چهره ها نهفته در پناه سایه های شرم ٬
رنگ ها شکفته در زلال عطرهای گرم٬
می تراوداز سکوت دلپذیرشان٬
بهترین ترانه٬
بهترین سرود!
مخمل نگاه این بنفشه ها٬
میبرد مرا سبک تر از نسیم٬
از بنفشه زار باغچه٬
تا بنفشه زار چشم توـ که رُسته در کنار هم ـ
زرد و نیلی و بنفش
سبز و آبی و کبود.
با همان سکوت شرمگین٬
با همان ترانه ها و عطر ها٬
بهترین هر چه بود و هست٬
بهترین هرچه هست و بود!
در بنفشه زار چشم تو
من زبهترین بهشت ها گذشته ام
من به بهترین بهار ها رسیده ام.
ای غم تو همزبان بهترین دقایق حیات من !
لحظه های هستی من از تو پر شده ست
آه !
در تمام روز٬
در تمام شب ٬
در تمام هفته ٬
در تمام ماه ٬
در فضای خانه٬ کوچه٬ راه
در هوا ٬ زمین٬درخت٬سبزه٬آب٬
در خطوط در هم کتاب٬
در دیار نیلگون خواب!
ای جدایی تو بهترین بهانه گریستن!
بی تو من به اوج حسرتی نگفتنی رسیده ام.
ای نوازش تو بهترین امید زیستن!
در کنار تو
من ز اوج اذتی نگفتنی گذشته ام.
در بنفشه زار چشم تو
برگ های زرد و نیلی و بنفش٬
عطرهای سبز و آبی و کبود٬
نغمه های نا شنیده ساز می کنند٬
بهتر از تمام نغمه ها و ساز ها!
روی مخمل لطیف گونه هات٬
غنچه های رنگ رنگ ناز٬
برگ های تازه تازه باز میکنند٬
بهتر از تمام رنگ ها و رازها !
خوب ِ خوب ِ نازنین من!
نام تو مرا همیشه مست میکند
بهتر از شراب.
بهتر از تمام شعرهای ناب!
نام تو٬ اگرچه بهترین سرود زندگی ست
من تو را
به خلوت خدایی خیال خود:
«بهترین ِ بهترین ِ من » خطاب می کنم.
بهترین ِ بهترین ِ من!