شعر های زیبا

[sahele_sheni]

شب تیره و ره دراز و من حیران
فانوس گرفته او به راه من
بر شعله بی شكیب فانوسش
وحشت زده می دود نگاه من
بر ما چه گذشت؟ كس چه می داند
در بستر سبزه های تر دامان
گوئی كه لبش به گردنم آویخت
الماس هزار بوسه سوزان
بر ما چه گذشت؟ كس چه می داند
من او شدم ... او خروش دریاها
من بوته وحشی نیازی گرم
او زمزمه نسیم صحراها
من تشنه میان بازوان او
همچون علفی ز شوق روئیدم
تا عطر شكوفه های لرزان را
در جام شب شكفته نوشیدم
باران ستاره ریخت بر مویم
از شاخه تكدرخت خاموشی
در بستر سبزه های تر دامان
من ماندم و شعله های آغوشی
می ترسم از این نسیم بی پروا
گر با تنم اینچنین درآویزد
ترسم كه ز پیكرم میان جمع
عطر علف فشرده برخیزد