ایفای نقش خیالی فاینال فانتزی_سرزمین من

[مین جی]

من که از اینکه پرسیلا منو شناخت لبخند بر لب داشتم،با وویلا دست دادم و گفتم :
از اشنایی شما هم خوشبختم.
همین طور که داشتم به نامه فکر می کردم با خودم گفتم:با غریبه ها که هیچ من با افراد دیگه ی گروه که نمیشناختم هم راحت نبودم...

بعد به حرف مارتین که توجهمو جلب کرده بود فکر کردم و گفتم:بهتر نیست تا اونجا رو با هواپیما بریم بعد توی خود بایرن با ماشین به مقصدمون بریم؟
اینجوری سریع تره!
و سوالی هم ذهنمو مشغول کرده ما وقتی به بایرن رفتیم باید دقیقا کجا بریم و ماموریتمون چیه؟چیزی ننوشته؟(به مارتین نگاه میکردم)