داستان کوتاه

[Maia]

 به هنگام بازدید از یک بیمارستان روانى، از روان‌پزشک پرسیدم شما چطور می‌فهمید که یک بیمار روانى به بسترى شدن در بیمارستان نیاز دارد یا نه؟ روان‌پزشک گفت: ما وان حمام را پر از آب می‌کنیم و یک قاشق چایخورى، یک فنجان و یک سطل جلوى بیمار می‌گذاریم و از او می‌خواهیم که وان را خالى کند. من گفتم: آهان! فهمیدم. آدم عادى باید سطل را بردارد چون بزرگ‌تر است. روان‌پزشک گفت: نه! آدم عادى درپوش زیر آب وان را بر می‌دارد. شما می‌خواهید تخت‌تان کنار پنجره باشد؟
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
وجدانا اگه جواب درست و دادی یعنی خعلی با هوشی. 
راستی اگه جوابت غلط بود تو رو خدا من رو هم در جریان بذار. قول میدم نخندم.
البته منظور بدی ندارم از این داستان و فقط یه داستانه و من خودم هم جواب اشتباه داده بودم.