داستان کوتاه

[افسون]

جوانان امروزی
« میدونی که جوانا امروزی ... »
این رابغل دستی ام گفت. اوتازه داشت شروع به سخنرانی درباره ی وضع تاسف انگیز جوانان می کرد وباحوصله ودقت، واژه های نخ نما شده ی روزنامه اش رابه رخم می کشید وتا پایان سفربه سخنرانی اش ادامه داد.
از هواپیما که پیاده شدم روزنامه ای خریدم و به هتل رفتم. موقع خوردن غذا روزنامه ام را باز کردم وسرگرم مطالعه شدم وبه مقاله ای درباره ی عده ای ازهمین جوانان مورد بحث برخورد کردم.
درمدرسه ای کوچک پسربچه ای تومور مغزی می گیرد، تحت شیمی درمانی قرار می گیرد وهنگام معالجه موهای خودرا از دست می دهد وتاس می شود.شیمی درمانی پسربچه ای کوچک؛ بی تردید تصورش هم آزار دهنده و زجر آوراست؛ چه برسد که ازنزدیک شاهد آن باشیم.
در روزنامه نوشته بود که دوستان پسرک از دیدن بی مویی دوستشان ناراحت می شوند وبرای همدردی بااو تصمیم می گیرند همگی موهایشان را از ته بزنند.
در روزنامه عکس گروهی از آنان نیز چاپ شده بود؛ می دانید که؛ عکس گروهی از جوانان امروزی ...!

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
دستکش
مدت ها بود که هربارکه پالتوی دخترم را برای شستن به خشک شویی می بردم، مسئول خشک شویی یک جفت دستکش از جیب پالتوی دخترم در می آورد ومی گفت:
«خانم، بازهم دخترتان دستکش هایش را جا گذاشته است.» و من با تعجب می گفتم: «امکان ندارد، دخترم امروز با دستکش به مدرسه رفت.»
یک بار از دخترم پرسیدم چرا دوجفت دستکش دارد؟
دخترم گفت:
«مادر، خیلی وقت است که من این کاررا می کنم. بعضی از بچه ها بدون دستکش به مدرسه می آیند ومن اگر یک جفت دستکش دیگر داشته باشم، میتونم به آن ها بدهم تا دست هایشان یخ نکند.»